tag:blogger.com,1999:blog-12322556407860007562024-02-07T06:54:29.418+02:00Κωστας Μακρης - ΙστολογιοΠΕΡΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ...
Επισκεφτείτε την Ιστοσελίδα μου Αεροπορικού-Τεχνολογικού περιεχομένου: www.k-makris.grM@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.comBlogger35125tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-24896625286476827282019-04-28T22:20:00.000+03:002019-04-28T22:20:04.612+03:00Αναθεωρησεως το αναγνωσμα!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Πριν από μερικες
χιλιαδες χρονια οι ανθρωποι θυσιαζαν ανθρωπους στους Θεους, (τους εσφαζαν
κυριολεκτικα και εκαναν διαφορα κολπα με τα οργανα, κυριως την καρδια). Το
εκαναν αυτό για να εξευμενισουν τους Θεους, θεωρωντας ότι οι Θεοι ηταν για καποιο
λογο εκνευρισμενοι και τους εστελναν συμφορες. Συνηθως εσφαζαν παιδια για να είναι
η προσφορα πιο ουσιωδης!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτη η πρακτικη
στη συνεχεια αναθεωρηθηκε; με την ανοδο του πολιτισμικου επιπεδου, και σημερα
δεν υφιστατε πια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Απ ότι γνωριζουμε
στην Αρχαια Ελλαδα, οι γυναικες δεν επιτρεπονταν να βγαινουν εξω από τα σπιτια τους,
ουτε να συμμετεχουν σε κοινωνικες εκδηλωσεις, ουτε να πηγαινουν στα σταδια, και
αυτό φανταζομαι ηταν το ιδιο και για πολλους αλλους λαους εκεινης της εποχης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτό αναθεωρηθηκε
με την ανοδο του πολιτισμικου επιπεδου και σημερα οι γυναικες απολαμβανουν τα ιδια
δικαωματα με τους ανδρες <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Απ’ οσα γνωριζουμε
σε ολη την ιστορια της ανθρωποτητας, και οσο οι κυριες ασχολιες και ποροι
επιβιωσης ηταν η κτηνοτροφια και η γεωργια, σε κάθε σημαντικο γεγονος και
κυριως στις χαρες και στις επιτυχιες, οι ανθρωποι εσφαζαν ζωα για να το
γιορτασουν, και αφου τα προετοιμαζαν καταλληλα, ετρωγαν και επιναν ότι οινοπνευματωδες
ειχαν στην διαθεση τους. Μαλιστα οσο πιο πλουσιος ηταν ο αφεντης τοσα πιο πολλα
ζωα εσφαζε για να δειξει και στους γυρω του την ανωτεροτητα του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτή η πρακτικη
δεν αναθεωρηθηκε πληρως ακομα, και παρ ολη την ανοδο του πολιτισμικου επιπεδου,
σε πολλες χωρες και λαους είναι πολύ σημαντικο γεγονος η σφαγη ζωων και το
ψησιμο ολοκληρου του ζωου γιατι ετσι το γεγονος είναι πιο μεγαλειωδες. Ο
αριθμος από τα σφαγια είναι επισης σημαντικος, οσο πιο πολλα τα σφαγια, τοσο
πιο σημαντικο το γεγονος και ο αφεντης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Στην αρχαια Ρωμη,
και όχι μονο φανταζομαι, οι αγωνες μεταξυ ανθρωπων μεχρι εξοντωσεως ηταν πολύ δημοφιλεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Στη συνεχεια αυτό
αναθεωρηθηκε με την ανοδο του πολιτισμικου επιπεδου, αλλα ισως πρεπει να
ανθεωρηθει εκ νεου, γιατι η διψα και ζητηση για αιμα και βασανισμο παραμενει
μεγαλη μεταξυ των ανθρωπων. Κλασικη περιπτωση οι Ταυρομαχιες στην Ισπανια οπου ένα
ζωο βασανιζεται μεχρι εξοντωσεως προς τερψιν του κοινου που απολαμβανει το
θεαμα. Πιστευω θα ηταν πολύ πιο εντιμο να καταργηθουν οι Ταυρομαχιες και να
επανελθουν οι Ανθρωπομαχιες, οπου θα μπορουν οι ανδρες και οι γυναικες να
δειχνουν την γεναιοτητα τους ως ισος προς ισον! </span><o:p></o:p></div>
<br /></div>
M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-46472459322101843392017-11-27T22:15:00.001+02:002019-04-28T22:18:04.572+03:00Quantum companionship...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">Μου αρεσει η συντροφια σε μικρες δοσεις, με μεγαλα διαστηματα μοναξιας...</span><br />
<span style="font-size: large;">Quantum companionship...</span></div>
M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-79183579620614802742015-10-02T17:12:00.001+03:002015-10-02T17:16:45.757+03:00Όταν ο Λαζόπουλος υμνεί τον Τσίπρα και η ελπίδα γίνεται εμετός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 class="article-title clearfix wide post-sum-title" itemprop="headline">
Απο την Πωλιν Κοκλα</h1>
<h1 class="article-title clearfix wide post-sum-title" itemprop="headline">
<a href="http://www.lifo.gr/team/apopseis/60503">http://www.lifo.gr/team/apopseis/60503</a></h1>
<h2 class="article-subtitle">
Ζώντας μια προεκλογική περίοδο που μοιάζει νόθο τέκνο της αριστερής ψευδολογίας και του lifestyle κωλοπαιδισμού</h2>
Το τι είναι ο Λαζόπουλος, το γνωρίζετε. Δεν χρειάζεται ούτε αντέχει κριτική ανάλυση. Είναι αυτό το σιχαντερό ψέμα που ορίζει τη μοντέρνα Ελλάδα. Από κολλητός της Μιμης, στα κωλάδικα γιωτ, και τέλος τηλευαγγελιστής του Τσίπρα. «Φιλοδωρήθηκε» από τον πνευματικό του σύντροφο Κοντομηνά και με ένα σάϊτ. Ανάλογης αισθητικής με τη ζωή του όλη.<br />
<div class="p2">
<br /></div>
<div class="p1">
Εκεί φιλοξενήθηκε χθες και το εξής επικό κείμενο, μετά την ομιλία του Τσίπρα, που θα έπρεπε να διδάσκεται στις σχολές δημοσιογραφίας ως ο ορισμός του συναισθηματικού εμετού.</div>
<div class="p2">
<br /></div>
<div class="p1" style="padding-left: 30px;">
<a href="http://www.altsantiri.gr/parapolitika/otan-i-elpida-ginete-dakri/" target="_blank"><em>Οταν η ελπίδα γίνεται δάκρυ…</em></a></div>
<div class="p2" style="padding-left: 30px;">
<br /></div>
<div class="p1" style="padding-left: 30px;">
<em>Εμφανώς συγκινημένος ήταν ο Αλέξης Τσίπρας όταν, μετά το τέλος της ομιλίας στο Σύνταγμα, ανέβηκαν μαζί του στο πόντιουμ ο γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας Πιέρ Λοράν, ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Die Linke Γκρέγκορ Γκίζι, ο επικεφαλής των Podemos Πάμπλο Ιγκλέσιας και η αντιπρόεδρος των Οικολόγων Πρασίνων και υποψήφια για την προεδρία της Κομισιόν το 2014, Σκα Κέλερ.</em></div>
<div class="p2" style="padding-left: 30px;">
<br /></div>
<div class="p1" style="padding-left: 30px;">
<em>Σε ένα από τα σπάνια πλάνα της ΕΡΤ, η οποία κάλυπτε την κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ, ο φακός της κάμερας «έπιασε» τον κ. Τσίπρα έτοιμο σχεδόν να βουρκώσει και αμέσως μετά ένα κοριτσάκι περίπου δέκα χρονών στους ώμους του πατέρα του, στις μπροστινές θέσεις, το οποίο ήδη έκλαιγε, υπό τους ήχους του «Bella Ciao». Να ήταν άραγε, η βουή και η πολυκοσμία; Να ήταν το κλάμα των ανεκπλήρωτων προσδοκιών; Άραγε, να ήταν όλες οι ελπίδες μαζί, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού;</em></div>
<div class="p2" style="padding-left: 30px;">
<br /></div>
<div class="p2">
<br /></div>
<div class="p1">
<span class="dcap">Τ</span>ι λε ρε παιδί μου! Τι ποιητικό πάθος! Τι μεγαλείο ψυχής! Βοούν οι θυρίδες στην Ελβετία, οργούν οι βίζιτες στα γιότ!</div>
<div class="p2">
<br /></div>
<div class="p1">
<em>"Να ήταν άραγε, η βουή και η πολυκοσμία;" </em></div>
<div class="p1">
Τι να σου πώ η έρμη! Να, εγώ το μισθό μου ήρθα να πάρω, επαναλαμβάνοντας τα ξαναζεσταμένα κλισέ της μεταπολίτευσης, τα ίδια κόλπα του εξωνημένου παλιάτσου, την “αριστερή ευαισθησία” που έγινε παντιέρα στο πορνικό μου λογιστήριο. Εγώ, να βολευτώ θέλω, όπως οι άλλοι, όπως οι προηγούμενοι, σκατά εκείνοι, σκατά κι εγώ -γιατί εγώ να είναι μια ζωή του σκοινιού και του παλουκιού; οοοοόχι, θέλω κι εγώ να εκραγώ από εξουσία, να έχω λεφτά, να κάνω σκάνδαλα, να λέω και να ξελέω, να κοροϊδέυω και να εξαπατώ, να γίνω ο πρώτος αριστερός που μεγάλωσε διαβάζοντας ΚΛΙΚ, ένας αριστερός Κωστόπουλος που όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει -κι άν τα γεροντάκια λίγο σφιχτούνε στην ουρά, έλα μωρέ πώς κάνεις έτσι; Γεροντάκια είναι, όλο γκρινιάζουν, τα ξέρεις τώρα, κι ο Φλαμπουράρης κι ο Κατρούγκαλος, σιγά μωρέ, τι έγινε; τους είδαμε και τους άλλους, είδαμε και το κόμμα του Βαγγέλα, όλοι οι ίδιοι είναι, τουλάχιστον εγώ είμαι φρεσκαδούρα στην απάτη, γράφω ωραία στο γυαλί- τι θέλεις; ωραίο σώμα ή να κρατάω το λόγο μου; όχι, πες την αλήθεια! Δεν προτιμάς να ερεθίζεσαι μαζί μου, κι ας σε βασανίζω λίγο, κι ας σε εξαπατώ, κι ας ξέρεις ότι είμαι μια απ΄τα ίδια -ένα κωλόπαιδο κανονικό, ένας ανετούα βγαλμένος από τη νόθα, τερατώδη κρυπτογαμία μιας αριστεράς ψευτρούλας και του βαμπιρικού lifestyle του “πετυχαίνω πάση θυσία, μαλάκες Έλληνες!”;</div>
<blockquote>
<div class="p1">
Πες την αλήθεια! Δεν προτιμάς να ερεθίζεσαι μαζί μου, κι ας σε βασανίζω λίγο, κι ας σε εξαπατώ, κι ας ξέρεις ότι είμαι μια απ΄τα ίδια -ένα κωλόπαιδο κανονικό, ένας ανετούα βγαλμένος από τη νόθα, τερατώδη κρυπτογαμία μιας αριστεράς ψευτρούλας και του βαμπιρικού lifestyle του "πετυχαίνω πάση θυσία, μαλάκες Έλληνες!</div>
</blockquote>
<div class="p2">
<br /></div>
<div class="p1">
<span class="dcap">Ν</span>αι, καλε μου Λάκη. Ο Τσίπρας με γεμίζει ελπίδα. Άγρια ελπίδα. Επαναστατική. Όπως γεμίζει και εσένα. Όπως γέμιζε και τον Παύλο Χαϊκάλη. Το ξέρω ότι τις νύχτες κλαις στο προσκεφάλι σου για την Αριστερά. Για το δίκιο. Για τους πρόσφυγες. Για την κοινωνική αδικία. Οταν γέρνεις στον ώμο του Κοντομηνά, στη Νέα Υόρκη που πηγαίνετε μαζί, ξέρω ότι λέτε γλυκόλογα για την ειρήνη των λαών και την λεβέντικη ρήξη και τη δραχμή. Ιδίως για την τελευταία, που σας συμφέρει κιόλας. Ίσως μιλάτε και για δολλάρια και για ράβδους χρυσού -δεν ξέρω σε τι σκατά νόμισμα πληρώνεστε.</div>
<div class="p2">
<br /></div>
<div class="p1">
Ξέρω όμως, ότι εσείς που δεν ανήκετε στον παλιό κόσμο, στην γερασμένη διεφθαρμένη Ελλάδα που πολεμά ο ΣΥΡΙΖΑ, ξέρω ότι εσείς, που δεν ανήκετε στα media της διαπλοκής και κάνετε ανένδοτο για τη φτωχολογιά -ξέρω ότι εσείς θα κρατήσετε πάλι τη φλόγα της ψυχούλας σας αναμμένη, να μας φωτίσετε κι εμάς, τα μορμολύκεια. Από το ευγενικά, ολόλευκα κανάλια σας, τα ασπροντυμένα media σας, την ακατούρητη ποδιά σας, την λυρική σαλιάρα σας θα αναπεμφθεί ο νέος θούριος. Ίτε παίδες και παίδαροι. Εάλω η πόλις!</div>
<div class="p2">
<br /></div>
<div class="p2">
Ποτέ μου δεν σας σιχάθηκα, ποτέ μου δεν σας αρνήθηκα. Δεν με ένοιαξε που το περίφημο ηθικό σας πλεονέκτημα ήταν να ζυγιστείτε στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή της επαράτου δεξιάς -άξιος ο μισθός σας. Ποτέ δεν συμμερίστηκα ότι θα καταγραφείτε ιστορικά στους ανθρώπους με ταλέντο που δέχτηκαν για τα λεφτά και το παιχνίδι της αγοράς να συρρικνωθείτε σε επικολυρικά μυρμήγκια. </div>
</div>
M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-30646668116356148802015-10-02T16:48:00.000+03:002015-10-02T16:48:50.699+03:00Το βδέλυγμα. Ένα κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη για τη LIFO <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 class="article-title clearfix wide post-sum-title" itemprop="headline">
<span class="stitle">Το βδέλυγμα. Ένα κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη για τη LIFO</span> </h1>
<h2 class="article-subtitle">
Ο συγγραφέας Δημήτρης Δημητριάδης γράφει για έναν λαό που δεν μαθαίνει, δεν μπορεί να μάθει από τα λάθη του και από τα λάθη των άλλων. Έναν λαό που δεν αξίζει κανέναν οίκτο.</h2>
<strong><span class="dcap">Α</span>νήκω σε έναν λαό τον οποίο βδελύσσομαι.</strong> Το βδέλυγμα είναι αυτός ο λαός. Ο ελληνικός λαός. Ο ελληνικός λαός είναι ένα βδέλυγμα. Ο λαός αυτός είναι πλέον ικανός και πανέτοιμος για το χειρότερο. Για το χείριστο. Δεν είναι ικανός και πανέτοιμος παρά μόνο γι' αυτό. Επειδή ο ίδιος ανήκει στο χειρότερο. Στο χείριστο. Ο ελληνικός λαός ανήκει οριστικά στο μη περαιτέρω τού χείριστου.<br />
<br />
<h2 class="article-subtitle">
<span style="font-size: small;">Βρίσκεται σε πλήρη διαθεσιμότητα για να γεννάει μόνο τέρατα</span><span style="font-size: small; font-weight: normal;">. Η γονιμότητά του, η μοναδική την οποία διαθέτει, είναι πλέον προγραμματισμένη γενετικώς και καθηλωμένη αποκλειστικώς στην τερατογένεση. Ο ελληνικός λαός είναι ένα τέρας προορισμένο να γεννάει μόνο τέρατα.</span></h2>
<strong>Πρόκειται για γενίκευση η οποία,</strong> όπως κάθε γενίκευση, θα αδικήσει κατάφωρα κάποιους που πάντα εξαιρούνται ως ελάχιστη μειονότητα, την οποία όμως επιβάλλει η ιστορική στιγμή, η ιστορική κατάσταση, η ιστορική συγκυρία: και οι τρεις αυτές συνισταμένες έχουν υποδειγματικό και καταληκτικό χαρακτήρα. Η αποδεικτική τους δύναμη είναι πανίσχυρη, διαθέτει όλα τα αδιάσειστα πειστήρια μιας απόφανσης όπως η παραπάνω, η οποία δεν παραχωρεί κανένα ελαφρυντικό ώστε να μη θεωρηθεί αυταπόδεικτη.<br />
<br /><strong>Ο ελληνικός λαός</strong> είναι ένας λαός εσωτερικώς κατεστραμμένος, που όλη του η άλλοτε, χαμένη σ' ένα χαμένο παρελθόν δημιουργικότητα επιδίδεται πλέον αποκλειστικά και μόνο σε καταστροφές. Είναι ένας λαός καταστροφικός, ένας λαός καταστροφέας που, ως τέτοιος, αντιστρέφει διαστροφικά τον λόγο υπάρξεως κάθε λαού: την κατοχύρωση τής συνέχειάς του. Αυτός ο λαός όχι μόνο δεν κατοχυρώνει τη συνέχειά του αλλά προκαλεί ο ίδιος,<a href="http://www.lifo.gr/team/apopseis/60752">http://www.lifo.gr/team/apopseis/60752</a> με την αδίστακτη βαρβαρότητά του και την αυτάρεσκη ανεπάρκειά του, τη μη συνέχειά του, την οριστική διακοπή τής συνέχειάς του, την ιστορική παύση του, τον ολοκληρωτικό τερματισμό του μέσα σε ένα τοπίο από ανθρώπινα ερείπια.<br />
<br /><strong>Έχει βγάλει ο ίδιος με τα ίδια του τα χέρια τα μάτια του.</strong> Ένας λαός αόμματος που αναπαράγει αόμματους. Λαός τυφλών όπου η τύφλωση δεν έχει αφήσει απρόσβλητη καμία γενιά, κανένα φύλο, καμία τάξη, καμιά ηλικία – διεφθαρμένη ελληνική νεολαία, απερίσκεπτη, κούφια, επιπόλαιη, το χείριστο τού χείριστου, ανακυκλώνει μόνο τα ζοφερά κουσούρια των σπορέων του, αναδεικνύει μόνο την εφιαλτική ψυχική στενότητα εκείνων, ανανεώνει με τον πιο πρωτόγονο, τον πιο κτηνώδη τρόπο –τον τρόπο μη-ανθρώπων των σπηλαίων– τα ενδημικά τους χάλια, την επιδεικτική χυδαιότητα και την πρώιμη διαφθορά τους: με το ένα χέρι κάνουν τον σταυρό τους και με το άλλο, την ίδια στιγμή, σε κλέβουν ή σε δέρνουν.<br />
<br /><strong>Είναι καιρός,</strong> προ πολλού είναι καιρός, να εξοβελιστούν όλες οι εύφημες διακρίσεις που ανέκαθεν τού αποδίδονται: αυτός ο λαός –μόνον λαϊκιστές, λαοπλάνοι, δημαγωγοί, κολπαδόροι και πολιτικά ψώνια - τον εκτιμούν γλείφοντάς τον στα δημόσια ουρητήρια– είναι ένας λαός αγενής –απρεπής και από κακό σόι–, επιδεκτικός μόνο για την ανάδειξη και την επιβράβευση τού κάκιστου, τού αίσχιστου, τού αποκρουστικού: πώς τα καταφέρνει και καταθέτει ο ίδιος τα αδιάψευστα πειστήρια τής αγένειάς του αναδεικνύοντας και επιβραβεύοντας το αποδεδειγμένα, εξόφθαλμα, κραυγαλέα κάκιστο, το ευτελέστερο δείγμα του ανθρώπινου είδους, όταν καλείται να εκλέξει τους ηγέτες του; Πρόκειται για πρωτοφανές επίτευγμα: να επικροτεί, να υποστηρίζει, ένας λαός το τερατώδες, να χαρίζει τον στέφανο της νίκης με τα λάφυρα τής εξουσίας σ' εκείνους που, με τον δικό τους φενακιστικό αγοραίο τρόπο, τού απέδειξαν ότι, εκλέγοντάς τους, είναι όντως αγενής, όντως χυδαίος, «ένα ντουβάρι». Εδώ, επιβεβαιώνεται η τερατογένεση: οι αναδεικνυόμενοι και επιβραβευμένοι είναι τέρατα εκ τεράτων, βδελυροί ηγέτες βγαλμένοι μέσα από τα βδελυρά έγκατα των βδελυρών οπαδών τους. Η απόλυτη σύμπνοια των βδελυγμάτων, τα αλληλοκαθρεφτιζόμενα εμέσματα.<br />
<br /><strong>Ο λαός αυτός πρέπει να τιμωρηθεί</strong> γι' αυτό που είναι και για όσα διαπράττει. Η τιμωρία του πρέπει να είναι ισοδύναμη με τη βδελυρότητά του: συντριπτική. Δεν αξίζει κανέναν οίκτο, κανένα έλεος, καμία επιείκεια, καμία κατανόηση, ένας τέτοιος λαός· τού αξίζει το ακριβές αντίτιμο των επιπτώσεων που έχουν οι συνεχώς κλιμακούμενες προς την απόλυτη αηδία επιλογές τής εκτροχιασμένης και συσκοτισμένης νοοτροπίας του, και που η πιο εύγλωττη εικόνα της είναι το παρόν εφιαλτικό σύμπλεγμα ηγεσίας και λαού, σε συμπαγή ταύτιση, δύο πρόσωπα σε ένα, ο Λαοκόων σε σφικτό και φρικτό εναγκαλισμό με το Φίδι.<br />
<br />
<strong>Πρέπει να επιβληθεί αναφανδόν αυτή η τιμωρία.</strong> Θα είναι πράξη αισχύλειας δικαιοσύνης γιατί ο λαός αυτός δεν μαθαίνει, δεν μπορεί να μάθει, από τα λάθη του και από τα λάθη των άλλων. Είναι ήδη γενεσιουργός αιτία μόνο συμφορών, διαφθοράς και ύβρεως, επείγει συνεπώς η αδήριτη ανάγκη να το πληρώσει αυτό, όχι ως χρέος σε δάνεια αλλά ως οφειλή στην ανθρωπότητα.<br />Η σημερινή τραγωδία διαφέρει από την αρχαία ως προς το ότι τα τραγικά πρόσωπα σ' αυτήν, αντίθετα απ' ό,τι σ' εκείνην, δεν είναι οι πρωταγωνιστές αλλά ο χορός, δηλαδή ο δήμος: αυτός είναι σήμερα το υποκείμενο και συγχρόνως το αντικείμενο τού ολέθρου – από δήμος έγινε δήμιος τού εαυτού του και άλλων. Οι ηγέτες του έχουν δευτερεύουσα σημασία, πρώτον διότι προέρχονται από αυτόν και δεν υφίστανται χωρίς αυτόν, δεύτερον διότι αυτός ο ίδιος, κυρίως όταν τον εξαπατούν και τον εμπαίζουν με τα σκουπίδια των υποσχέσεών τους, εκχωρεί σ' αυτούς την εξουσία με την οποία εν συνεχεία τον χειραγωγούν, δείχνοντάς του αυτό που αισθάνονται γι' αυτόν: περιφρόνηση, προκειμένου να τον κρατούν παντοιοτρόπως αιχμάλωτο τής δικής τους αρχομανίας.<br />
<br /><strong>Ο ένοχος,</strong> πλέον πασιφανέστατα, δεν είναι άλλος από τον λαό, αυτόν τον πολυκέφαλο δράστη τού οποίου τα ολέθρια λάθη –έτσι θριάμβευσε ο Χίτλερ– είναι ιστορική επιταγή να κριθούν και να καταδικαστούν, χωρίς καμία επιείκεια, με μοναδικό κριτήριο την ωμή αλήθεια – αφού ο ίδιος ο λαός μόνος του βρίσκεται σε παντελή ανικανότητα να το κάνει, τα καταφέρνει τέλεια μόνο στις κομπίνες και στη λαμογιά. Μία δημόσια Νυρεμβέργη με τις αλαλάζουσες μάζες των πλατειών στριμωγμένες τώρα στα εδώλια των σεσημασμένων.<br />
<br /><strong>Θα καούν, βέβαια,</strong> μαζί με τα ξερά, που είναι τα περισσότερα, και τα χλωρά, που είναι ασυγκρίτως λιγότερα, θα πάρουν τα σκάγια αδιακρίτως όλους, θα συμβεί το «μετά δικαίων και αδίκων», αλλά αυτό είναι το αναπόδραστο τίμημα που θα εξαναγκαστούν να πληρώσουν και όποιοι, εκόντες άκοντες, ανήκουν σ' αυτόν τον τόσο αφειδώς αλλά και τόσο λανθασμένα, τόσο παραπλανητικά, παινεμένο λαό.<br />
<br /><strong>Τώρα,</strong> αυτός ο λαός, απογυμνωμένος συλλήβδην από όλα τα χιλιόχρονα μαλάματα και τάματα με τα οποία τον έχουν φορτώσει και συγκαλύψει, ακάλυπτος από όλα τα ειδυλλιακά τερτίπια και τις ιδεοληπτικές μπαρούφες, από τα παραδοσιακά ψεύδη που υπήρξαν μέχρι τώρα η δήθεν αλήθεια του, αποκαλύπτει στα μάτια και εκείνων που τον γνώριζαν απ' την καλή και εκείνων που τώρα τον ανακαλύπτουν απ' την ανάποδη, το γνήσιον της ανορθόγραφης υπογραφής του.<br />
<br />
<h2 class="article-subtitle">
<span style="font-size: small;"><strong>Απεταξάμην!</strong> </span></h2>
<br />
<br /></div>
M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-89958921805977599632012-07-16T22:54:00.000+03:002017-11-28T00:23:19.263+02:00''Τι έδειξε η νέα Βουλή'' Του Γιαννη Μαρινου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Και ξαφνικά, έπειτα από πολλά χρόνια, η ελληνική Βουλή αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον από τα τουρκικά σίριαλ, τις τυποποιημένες δήθεν συζητήσεις στην τηλεόραση και τις μονότονα επαναλαμβανόμενες κενολογίες, που έντεχνα συντηρούν κάποιες πολύ εμφανίσιμες κυρίες και κάποιοι χαριτόβρυτοι κύριοι. Τα νέα κόμματα και οι βουλευτές τους έγιναν πολύ πιο σαφείς και αξίζουν πια την προσοχή μας. Ακόμη και τα τρία συγκυβερνώντα κόμματα μιλούν πια άλλη γλώσσα προσπαθώντας(;) να ξεκαθαρίσουν τι θέλουν και τι μπορούν να κάνουν. Ιδιαίτερα οι υπουργοί, στα οικονομικά κυρίως υπουργεία, δείχνουν να έχουν γνώση του αντικειμένου που τους ανατέθηκε, των ορίων που υψώνουν οι διεθνείς μας δεσμεύσεις και η άθλια οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Ο Μακάρθουρ είχε πει: «Οι χαμένες μάχες συμπυκνώνονται σε δύο λέξεις: πολύ αργά». Η νέα κυβέρνηση καλείται να διαψεύσει αυτή την εμπειρία του αμερικανού στρατηγού που κατανίκησε την πανίσχυρη Ιαπωνία στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, φέρνοντας σε πέρας το ταχύτερο το τιτάνιο έργο που επωμίσθηκε, πολεμώντας ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό της. Υπεράνθρωπο εγχείρημα, όταν μάλιστα έχει να αντιμετωπίσει την ευθυνοφοβία, τις πελατειακές εξαρτήσεις και τις αλλεπάλληλες παραιτήσεις που κλονίζουν τη σταθερότητά της και τις επισφαλείς ισορροπίες μεταξύ των εταίρων, μόλις άρχισε να κυβερνά. <span style="background-color: yellow;">Επίσης τη λυσσαλέα αντίσταση της Ακρας Δεξιάς υπό τον δημαγωγό κ. Καμμένο, που ανακαλεί στην ιστορική μνήμη τους πατριδοκάπηλους, που οδήγησαν στον ολέθριο πόλεμο του 1897 και στη συντριβή μας από τους Τούρκους</span>. Και τότε μας έσωσαν και πάλι οι «μισητές» για τους Ανεξάρτητους Ελληνες προστάτιδες δυνάμεις, όπως στο Ναβαρίνο. <span style="background-color: yellow;">Εξίσου λυσσαλέα και αδίστακτη ξεκίνησε και η νέα Ακρα Αριστερά υπό τον λαοπλάνο κ. Τσίπρα, που τείνει να εξελιχθεί στον έλληνα Σεν Ζιστ, με τις φιλολαϊκές του επαγγελίες προς τους προλετάριους της Γαλλίας, που όμως κατέληξαν στην ολέθρια εμφύλια σφαγή με τις γκιλοτίνες.</span> Οι απειλές του για παραπομπή στη Δικαιοσύνη για όσους τολμήσουν να αξιοποιήσουν την αδρανούσα ή καταπατημένη δημόσια περιουσία και να απαλλάξουν τη χώρα μας από τους αδίστακτους δυνάστες της τύπου Φωτόπουλου της ΔΕΗ και τις νεμόμενες τους κρατικούς πόρους συντεχνίες, δηλαδή να εφαρμόσουν το κυβερνητικό πρόγραμμα, δείχνει πόσο λίγο ενδιαφέρεται να «ταράξει στη νομιμότητα» τη νέα κυβέρνηση (κατά Παπαδημούλη). Ομως τον γνήσιο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον εκφράζουν ο επαγγελματίας συνδικαλιστής κ. Στρατούλης, που δείχνει να διψάει για αίμα και ο νοσταλγός της δραχμής κ. Λαφαζάνης. Διερωτώμαι επίσης αν ο διαπρέψας ως ταραξίας κνίτης κ. Τσίπρας διακατέχεται από το όραμα να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, εκτοπίζοντας την κυρία Παπαρήγα από την κλονιζόμενη καρέκλα της και απορροφώντας τα υπολείμματα του παλαιολιθικού ΚΚΕ. Ενας αγώνας εκτός Βουλής που επαγγέλθηκε είναι φυσικό ότι εύκολα μπορεί να παρασύρει τους απελπισμένους, που συντρίβουν ύφεση, ανέχεια, βαριά φορολογία και η μέχρις αυτοκτονιών οδηγούσα ανεργία. Πολύ επικίνδυνο εγχείρημα, καθώς έχει να διαχειριστεί την απελπισία και των εκατοντάδων χιλιάδων λιμοκτονούντων λαθρομεταναστών, το οργανωμένο έγκλημα σε μια πλήρως ανοργάνωτη χώρα και το αντίπαλο δέος της Ακρότατης Δεξιάς όπως φαίνεται να εξελίσσεται η Χρυσή Αυγή. Να υπενθυμίσω ότι η Δημοκρατία της Βαϊμάρης στη Γερμανία κατέρρευσε κάτω από τα αλλεπάλληλα πλήγματα που κατάφεραν στη νομιμότητα από κοινού τα ναζιστικά τάγματα εφόδου και οι επαναστατικές ασκήσεις βίας των Κομμουνιστών, με κατάληξη τη δικτατορία του Χίτλερ.<br />
<br />
<br />
Τιτάνιο το έργο που επωμίσθηκε η νέα προβληματικής συνοχής κυβέρνηση. Και μόνο η αλήθεια σε όλα, συνέπεια λόγων και έργων, ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων και η άμεση εφαρμογή τους, μπορούν να πείσουν και να αποδείξουν ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Αν πεισθούν και οι καχύποπτοι δανειστές μας, που και αυτοί παραπαίουν.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
jmarinos@tovima.gr<br />
<br />
<br />
<br /></div>
M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-43332988910390164882012-07-05T22:10:00.000+03:002017-11-28T00:25:38.924+02:00Γυφτοι και φτωχοδιαβολοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<ul class="uiList uiStream uiStreamHomepage translateParent uiStreamRedesign uiStreamLargeHeadline UIIntentionalStream_Content" data-referrer="home_stream" id="home_stream" style="min-height: 100px;">
<li class="uiUnifiedStory uiStreamStory genericStreamStory uiStreamBoulderHighlight aid_542596536 uiListItem uiListLight uiListVerticalItemBorder" data-ft="{"qid":"5761760170709884723","mf_story_key":"-1772351051017242984"}" id="stream_story_4ff5e25a584076322246646"><div class="clearfix storyContent">
<div class="storyInnerContent">
<div class="mainWrapper">
<h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}">
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_4ff5e25a97d1d0475063903">
Μιλαγα
πριν απο λιγο με ενα καλο φιλο, τον ξερουν πολλοι απο τους φιλους εδω, και μου
ειπε μια πολυ καλη ατακα γι' αυτο που βιωνουμε τα τελευταια χρονια, και για την
διαφωνια με τους Ευρωπαιους, και για το ποσο ''μαγκες'' ειμαστε, που τους δουλευουμε και τους απειλουμε οτι θα διαλυσουμε το μαγαζι αν
μας παρακολλησουν κλπ, και μου ειπε ο φιλος: ''Εμεις οι Ελληναρες ειμαστε<span class="text_exposed_hide">...</span><span class="text_exposed_show"> σαν ενα γυφτο
που καταφερε στη ζουλα και μπηκε σε ενα ακριβο μαγαζί, ας πούμε ένα εστιατόριο, και αφου κινηθηκε στον χωρο
επιδεξια και τους παραμυθιασε ολους οτι ειναι και αυτος ενας απο αυτους, και
αφου εφαγε και ηπιε κανοντας τρακα σε ολους, στο τελος τον πηρανε χαμπαρι και
αποφασισαν να τον βγαλουν εξω, και τοτε εκεινος πιαστηκε απο τον πολυελαιο και
τους απειλει οτι αν τον τον πιασουν, εκεινος θα κατεβασει μαζι και τον
πολυελαιο!!! Μπορει να κατεβασει τον πολυελαιο ο γυφτακος και να ξηλωσει και το
ταβανι, αλλα το τι ξυλο εχει να φαει στη συνεχεια μαλλον δεν το εχει
υπολογισει!'' Αλλα ενα χαρακτηριστικο των γυφτων και των φτωχοδιαβολων ειναι και
το οτι ειναι εξαιρετικα τολμηροι, οπως φυσικα και οι τυποι που ειναι
αποφασισμενοι να αυτοκτονησουν...</span></div>
</span></span></h6>
</div>
</div>
</div>
</li>
</ul>
</div>
M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-17403289189747590662012-06-22T18:13:00.000+03:002012-06-22T18:13:15.501+03:00Venus Transit 2012<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxkWEuFmL1g79fzvv6-A7dGzT1rgVY6HFam5wi94G0dMATXoAa2nPyGL_Ts8rWe29yHKV2SPKre-y3ISvjG5A45MBFmkcsUjdiVmbzctl9hnr9oXXGO5qCBEr6ysaUjBb-d9Rxwa_20Q8P/s1600/VenusTransit2012_HetlageCrop%5B1%5D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="249" rca="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxkWEuFmL1g79fzvv6-A7dGzT1rgVY6HFam5wi94G0dMATXoAa2nPyGL_Ts8rWe29yHKV2SPKre-y3ISvjG5A45MBFmkcsUjdiVmbzctl9hnr9oXXGO5qCBEr6ysaUjBb-d9Rxwa_20Q8P/s320/VenusTransit2012_HetlageCrop%5B1%5D.jpg" width="320" /></a></div>
Explanation: Occurring in pairs separated by over a hundred years, there have now been only eight transits of Venus since the invention of the telescope in 1608. The next will be in December of 2117. But many modern telescopes and cameras were trained on this week's Venus transit, capturing the planet in rare silhouette against the Sun. In this sharp telescopic view from Georgia, USA, a narrowband H-alpha filter was used to show the round planetary disk against a mottled solar surface with dark filaments, sunspots, and prominences. The transit itself lasted for 6 hours and 40 minutes. Historically, astronomers used timings of the transit from different locations to triangulate the distance to Venus, while modern astronomers actively search for planets that transit distant suns. <br />
<br />
<br />
<strong>Image Credit & </strong><a href="http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply"><strong>Copyright</strong></a><strong>:</strong> <a href="http://hetlage.com/about.htm">Chris Hetlage</a></div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-16584046291298214252012-06-22T17:54:00.002+03:002012-06-22T17:54:51.641+03:00Ο πλανητης Αφροδιτη καθως περναει μπροστα απο τον Ηλιο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=4Z9rM8ChTjY&feature=player_embedded">http://www.youtube.com/watch?v=4Z9rM8ChTjY&feature=player_embedded</a><br />
<br />
Πατηστε στον παραπανω συνδεσμο για να προβληθει ενα καταπληκτικο Video απο το Solar Dynamics Observatory, οπου φαινεται οπλανητης Αφροδιτη να περναει μπροστα απο τον Ηλιο. Ο ηλιος απεικονιζεται σε ολα τα μηκη κυματος</div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-44125884915548881602012-04-08T17:09:00.004+03:002012-04-09T14:23:54.868+03:00Dreamly Villa for sale in Greece...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMjqeEk95C7f7psTiqfYuLYF-0-MXS5QbGkOi2cH6k1RP5Ki1rdRIsM0PII9l9gzXFCD09ymPc3VDAn3gdO9M9O9guLwM_AXt8Mu3ZP0eFvDPTAjJwbEgXeTlVmFSoNSTcJgrQ2qAWrsFu/s1600/lyxvila.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" dea="true" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMjqeEk95C7f7psTiqfYuLYF-0-MXS5QbGkOi2cH6k1RP5Ki1rdRIsM0PII9l9gzXFCD09ymPc3VDAn3gdO9M9O9guLwM_AXt8Mu3ZP0eFvDPTAjJwbEgXeTlVmFSoNSTcJgrQ2qAWrsFu/s320/lyxvila.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Κάντε κλικ στη φωτογραφία για μεγέθυνση</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div>Ηταν ο φοβικός και προδότης Σημίτης που σήκωσε το τεράστιο ανάστημα του και είπε:<br />
‘’όπου ήταν δάσος θα γίνει δάσος!!!’’ μετά την πυρπόληση της Πεντέλης επί των ημερών<br />
του. Και πράγματι έγινε δάσος, αλλά από σπίτια και ...Dreamly Villas!!!<br />
Το ίδιο είχε πει και ο επίσης προδότης και δραματικά ασήμαντος και ανίκανος <br />
προθυπουργός Καραμανλής: ‘’όπου ήταν δάσος θα γίνει δάσος!!!’’ μετά από<br />
την νέα πυρπόληση της Ανατολικής Αττικης και του Πεντελικού επίσης.<br />
Το ίδιο είχε πει και ο απόλυτα διεφθαρμένος Υπουργός Περιβάλοντος Σουφλιάς <br />
(βάλαμε τον λύκο να φυλλάει τα πρόβατα) :‘’όπου ήταν δάσος θα γινει δάσος!!!’’ και ο <br />
κόσμος ησύχασε!<br />
Τώρα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι ότι όπου ήταν δάσος έχει γίνει δάσος όπως γίνονταν <br />
χρόνια τώρα με αποτέλεσμα να δασωθεί όλη η Χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη, χάρη στις προσπάθειες<br />
όλων των τελευταίων κυβερνήσεων της BANANA-HELLAS REPUBLIC.<br />
Στις ελάχιστες δε περιπτώσεις όπου κάποιοι προσπάθησαν να καταπατήσουν καμένες<br />
εκτάσεις επενέβη ακαριαία η Ελληνική δικαιοσύνη που δεν αστειεύεται, και επέβαλε <br />
εξοντοτικές ποινές στους παρανομούντες, οι δε δημοσιογράφοι με συνεχή reportaz<br />
έφερναν το θέμα συνεχώς στην επικαιρότητα...<br />
<br />
Κώστας Μακρής</div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-79509436387479530762012-04-02T21:48:00.001+03:002012-04-02T21:50:45.366+03:00Angry Sun Erupting<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><a href="http://apod.nasa.gov/apod/image/1203/angrysun_friedman_1080.jpg"><img alt="See Explanation. Clicking on the picture will download
the highest resolution version available." src="http://apod.nasa.gov/apod/image/1203/angrysun_friedman_960.jpg" /></a><br />
<br />
Μια καταπληκτική εικόνα του Ήλιου έτσι όπως καταγράφηκε στις 07 Μαρτίου 2012. Ακολουθεί το κείμενο που περιγράφει το φαινόμενο απο τον καταπληκτικό ιστότοπο ''Astopnomy Picture of the day''<br />
<br />
Explanation: It's one of the baddest sunspot regions in years. Active Region 1429 may not only look, to some, like an angry bird -- it has thrown off some of the most powerful flares and coronal mass ejections of the current solar cycle. The extended plumes from these explosions have even rained particles on the Earth's magnetosphere that have resulted in colorful auroras. Pictured above, AR 1429 was captured in great detail in the Sun's chromosphere three days ago by isolating a color of light emitted primarily by hydrogen. The resulting image is shown in inverted false color with dark regions being the brightest and hottest. Giant magnetically-channeled tubes of hot gas, some longer than the Earth, are known as spicules and can be seen carpeting the chromosphere. The light tendril just above AR 1429 is a cool filament hovering just over the active sunspot region. As solar maximum nears in the next few years, the increasingly wound and twisted magnetic field of the Sun may create even more furious active regions that chirp even more energetic puffs of solar plasma into our Solar System. <br />
<br />
<br />
<br />
Image Credit & Copyright: Alan Friedman (Averted Imagination) <br />
<br />
<br />
Και για την αντιγραφή:<br />
Κώστας Μακρής<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-4534063379877558262012-03-02T22:56:00.002+02:002012-03-17T23:22:26.344+02:00Λαϊκή Δημοκρατία Ελλάδας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Ευτυχως που το ΚΚΕ δεν θελει να κυβερνησει σε καμια περιπτωση, (γιατι αν πραγματικα ηθελε θα τα ειχανε βρει μεταξυ τους οι αριστεροστροφοι), και θελουν να παραμενουν απ εξω για να λενε τις παπαριες τους ανενοχλητοι και χωρις ευθυνη, γιατι τωρα θα ειχαμε γινει ...Κορεα εδω!!! <br />
Σκεφτηκανε οι αριστεροστροφοι: Ρε θελεις να βγουμε και να πρεπει μετα να υλοποιησουμε τις αρλουμπες που λεμε τοσα χρονια τωρα??? Οποτε κατσε στ' αυγα σου, πες οτι δεν τα βρισκεις με τον αιωνιο φοιτητη και αχτυπητο λαικιστη Τσιπρα, και τον αποστειρωμενο και ανωδυνο Κουβελη και θα συνεχισουμε την μπουρδολογια και την κομουνιστικη παπαρολογια για παντα!<br />
<br />
Κώστας Μακρής<br />
<br />
<br />
</div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-23481559941111605052012-02-20T01:28:00.001+02:002012-02-20T01:33:22.044+02:00H λογική της αυτοάμυνας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="background-color: yellow; font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px;">Tου Χρηστου Γιανναρα</span> <br />
<span style="background-color: white; font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px;"><br />
</span><br />
<br />
<div style="font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: #fff2cc;">Aς υποθέσουμε ότι η Διεθνής των πανίσχυρων τοκογλύφων, η κατ’ ευφημισμόν επονομαζόμενη «αγορές», αλλάζει διαθέσεις απέναντι στην Eλλάδα, πιστοποιεί ότι είναι και για την ίδια ασύμφορος ο ακάθεκτος βυθισμός μας στην ύφεση. Kαι αποφασίζει γενναιόδωρα να μας χορηγήσει «πακέτο» κάποιων δισεκατομμυρίων ευρώ αποκλειστικά για «ανάπτυξη». Ποιος θα διαχειριζόταν αυτή την τελευταία ευκαιρία; Tο υπάρχον πολιτικό προσωπικό; Oι ίδιοι που σπατάλησαν και σφετερίστηκαν τα τεράστιου οικονομικού μεγέθους «πακέτα» ευρωπαϊκής βοήθειας, τα προορισμένα να θεμελιώσουν «σύγκλιση» της ελλαδικής με τις προηγμένες οικονομίες της Eυρώπης – να χρηματοδοτήσουν έργα υποδομής, τον εκσυγχρονισμό του κράτους και της παραγωγής; Kαι αν εμπιστευόμασταν ένα ακόμα αναπτυξιακό «πακέτο» στους ίδιους, αποδεδειγμένα ενόχους κακουργημάτων κλοπής, διαφθοράς και ανικανότητας, αν τους αναθέταμε, για μια ακόμα φορά, να διαχειριστούν τους όρους της επιβίωσής μας και της ιστορικής μας συνέχειας, δεν θα ήμασταν εμείς οι πολίτες οι απολύτως υπαίτιοι της οριστικής καταστροφής μας, του αυτοχειριασμού μας;</span></div><div style="font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: #fff2cc;">Mε ονειρικές υποθέσεις ή χωρίς, είναι εξωφρενικός παραλογισμός, είναι αυτοκτονία, να αναθέτουμε στους αυτουργούς της καταστροφής να μας σώσουν από την καταστροφή. H στοιχειώδης λογική αυτοάμυνας σήμερα επιβάλλει να παραμεριστεί το υπάρχον πολιτικό προσωπικό της χώρας, να εξαφανιστεί από τον δημόσιο βίο. Oλοι, χωρίς εξαίρεση. Γιατί και οι ακκιζόμενοι ως «καλοί», ως «αδιάφθοροι», συνεργάστηκαν. Aνέχθηκαν, δεν κατήγγειλαν.</span></div><div style="font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: #fff2cc;">Aλλά πώς να γίνει πράξη ο παραμερισμός των ανίκανων και φαύλων; Mας έχουν δεμένους χειροπόδαρα, καθηλωμένους στους νάρθηκες των δικών τους συμφερόντων: Σε Σύνταγμα που ερήμην μας συντάσσουν και «αναθεωρούν». Σε εκλογικούς νόμους που κάθε φορά για τη βολή τους μαγειρεύουν. Σε ένα πολυπλόκαμο πλέγμα νόμων και διατάξεων, που κατοχυρώνουν επινοήσεις και τεχνάσματα της συντεχνιακής τους ιδιοτέλειας. Δεν μας έχουν αφήσει την παραμικρή θεσμική δυνατότητα άμυνας απέναντι στον ολοκληρωτισμό της κομματοκρατίας, κανένα περιθώριο αντίστασης στην αυθαιρεσία και στους εκβιασμούς των συνδικαλιστών πραιτωριανών τους, κανένα ενδεχόμενο να οδηγήσουμε στη Δικαιοσύνη τους κλέφτες, τους καταχραστές, τους εξόφθαλμα προδότες.</span></div><div style="font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: #fff2cc;">Eίναι οι αυτουργοί της οικονομικής καταστροφής που ζούμε, του εφιάλτη ανελπιστίας για τα πενήντα, τουλάχιστον, επόμενα χρόνια. Kαι δεν έχουμε τρόπο να διαδηλώσουμε ούτε τον πανικό μας. Aν κατέβουμε στις προκάτ «πορείες» και στα συλλαλητήρια που οργανώνουν οι συνδικαλιστές μπράβοι των αυτουργών, παίζουμε το δικό τους παιχνίδι υπεράσπισης των εξωφρενικών τους προνομίων. Kαι επιπλέον προσφέρουμε άλλοθι στην κουκουλοφόρο ψυχανωμαλία να καταστρέφει, για απειροστή φορά, την πόλη της κοινής μας ζωής. Zητάμε από την «τρίτη εξουσία» και την «τέταρτη» να στηρίξουν το πάγκοινο αίτημα ριζικής αλλαγής του πολιτικού σκηνικού, το αίτημα για καινούργιο Σύνταγμα. Kαι οι δυνατότητες ανταπόκρισης μοιάζουν αποκλεισμένες ή ελεγχόμενες.</span></div><div style="font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: #fff2cc;">Eτσι υπογράφεται ερήμην μας η άνευ όρων συλλογική μας υποτέλεια – υποταγή του κράτους και της κοινωνίας των Eλλήνων στους εξοντωτικούς της ιστορικής μας ύπαρξης όρους που μας επιβάλλουν η E.E. και η Διεθνής των τοκογλύφων (με τα όρια της διαφοράς τους συγκεχυμένα). Kαι υπογράφουν εκ μέρους μας ποιοι; Mια κυβέρνηση που το 91% του πληθυσμού απορρίπτει την πολιτική της, την εγκρίνει μόνο το 2%, κυβέρνηση που το 48% του λαού αποδοκιμάζει τον πρωθυπουργό της και το 79% δηλώνει δυσαρεστημένο από την εντόπια «δημοκρατία», ενώ το 13% έχει το κουράγιο να δηλώνει απερίφραστα ότι δημοκρατία δεν υπάρχει στην Eλλάδα σήμερα («K» 8.2.2012).</span></div><div style="font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: #fff2cc;">Zούμε χαοτικό παραλογισμό: Tο δεύτερο στη Bουλή κόμμα παραμένει αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και συγκυβερνά, γιατί έτσι επιτάσσουν οι δανειστές μας – απαιτούν δεσμευτική συγκατάθεση και των δύο κομμάτων στις εκβιαστικές απαιτήσεις τους, έγγραφες δεσμεύσεις συμμόρφωσης και επίσημη επικύρωση στη Bουλή (πρακτικές σταλινικές εντός του «παραδείσου» των δημοκρατικών κοινωνιών της E.E.). Aλλά δεν υπάρχουν απέναντι στους δανειστές μας ηγετικά αναστήματα, υπάρχουν υπάλληλοι χωρίς καν αξιοπιστία, συνέπεια, υπευθυνότητα.</span></div><div style="font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: #fff2cc;">Kορύφωμα μικρολογίας, να θριαμβολογεί ο πρόεδρος της N.Δ. ότι μόνο αυτός «διαπραγματεύθηκε», και μάλιστα ασημαντότητες σε σύγκριση με την καταδίκη σε εξαθλίωση δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων που απαίτησαν και επέβαλαν οι τοκογλύφοι. Kαι ένας τέτοιος «αρχηγός», με τέτοια μικροπρέπεια σε στιγμές που το κουράγιο του λαού καταρρέει, επιμένει να ζητάει αμέσως εκλογές, χωρίς να έχει ποτέ ξεκαθαρίσει τι διαφορετικό θα κάνει αυτός αν γίνει πρωθυπουργός και με ποιους συνεργάτες θα το κάνει, με ποιον σχεδιασμό, με ποια στρατηγική θα αντιπαλέψει τη συντελεσμένη καταστροφή. Tα παραδείγματα των προηγηθέντων στην πρωθυπουργία και απορριμμένων σήμερα στην περιφρόνηση και στη χλεύη, δεν τον συνετίζουν.</span></div><div style="font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: #fff2cc;">Iσως επειδή ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του, ίσως επειδή κανένας πολίτης ή ομάδα πολιτών δεν διαθέτει τη θεσμική θωράκιση που θα έκανε ακουστή τη φωνή του στους ηγήτορες της E.E. και των τοκογλύφων, γι’ αυτό και επανέρχεται έμμονη η ιδέα: H Aκαδημία Aθηνών ή η ηγεσία της Δικαιοσύνης ή των Eνόπλων Δυνάμεων η ηγεσία ή η συνοδική έκφραση του λαϊκού σώματος της Eκκλησίας ή όλοι μαζί αυτοί οι «φορείς» να απευθύνονταν στις κοινωνίες των λαών της E.E. και στις ηγεσίες των αντίστοιχων εκεί θεσμών για να καταθέσουν μια ελάχιστη υπενθύμιση, αμυντική της τιμής του ελληνικού ονόματος:</span></div><div style="font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: #fff2cc;">Eίμαστε λαός με πολλές αδυναμίες χαρακτήρα, ήθους, καλλιέργειας. Kαι ασφαλώς εξαιτίας της ακρισίας μας βρεθήκαμε, εδώ και τριάντα χρόνια, όμηροι συντεχνιών αδίστακτης φαυλότητας και νοσηρής εξουσιολαγνείας. Mας φίμωσαν με Συντάγματα και νόμους που διαιωνίζουν την αυθαιρεσία και απολυταρχία των πλαστής νομιμότητας δυναστών μας. Στερούμαστε την οποιαδήποτε θεσμική δυνατότητα να αποκαταστήσουμε δημοκρατικό, λειτουργικό, έντιμο κράτος. Δεν ζητάμε οίκτο ούτε να μας υποκαταστήσουν άλλοι στις ευθύνες μας. Zητάμε απλώς να πληροφορηθούν οι Eυρωπαίοι εταίροι μας ότι το 91% του λαού μας απορρίπτει με βδελυγμία αυτούς που οι ηγέτες της E.E. συναντούν σαν «εκπροσώπους» μας.</span></div><div style="font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: #fff2cc;">Ποιος θα αναλάβει την πρωτοβουλία μιας τέτοιας διακήρυξης, απρόβλεπτης δυναμικής;</span></div><br />
<div style="font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px; text-align: -webkit-auto;"><br />
</div></div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-24245833898764134142012-01-23T21:01:00.000+02:002012-01-23T21:01:07.059+02:00Oρος επιβίωσης η συλλογική αξιοπρέπεια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="background-color: yellow;"><b>Tου Χρηστου Γιανναρα</b></div><br />
H περίπτωση του Γεώργιου Aνδρέα Παπανδρέου, πρωθυπουργού της Eλλάδας από 6.10.2009 έως 11.11.2011, προσφέρεται οπωσδήποτε για ανθρωπολογική μελέτη, κυρίως για τα εντυπωσιακά συμπτώματα υπεραναπλήρωσης μειονεξίας και απώλειας επαφής με την πραγματικότητα.<br />
Oμως το θέμα που ευρύτερα και κατεξοχήν ενδιαφέρει, είναι η στάση της ελλαδικής κοινωνίας απέναντι στο φαινόμενο ΓAΠ. Aποτελεί αυτή η στάση δείγμα συλλογικής συμπεριφοράς τόσο ιδιαίτερο και σπάνιο, που πιθανόν να διεκδικεί και μοναδικότητα στα ιστορικά χρονικά.<br />
Δεν είναι λίγοι μέσα στην Iστορία οι γόνοι ταλαντούχων στον εντυπωσιασμό του πλήθους ηγητόρων, που με ελάχιστα ή ανύπαρκτα προσόντα διαδέχονται στην εξουσία τον πατέρα τους. Aλλά αυτό συμβαίνει όταν είναι θεσπισμένη στο πολίτευμα της χώρας η κληρονομική μεταβίβαση της εξουσίας ή όταν η επιβολή του μειονεκτικού διαδόχου γίνεται πραξικοπηματικά, οργανωμένη συνήθως από παράγοντες που αποβλέπουν να ασκούν οι ίδιοι την εξουσία χρησιμοποιώντας τον μειονεκτικό σαν μαριονέτα.<br />
Oμως τον ΓAΠ τον εξέλεξε αρχηγό του κόμματός του η «λαϊκή βάση» και πρωθυπουργό η σαφής πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Tον αποδέχτηκαν αμέσως και ανεπιφύλακτα τα στελέχη του κόμματός του στο σύνολό τους, κάποιοι από αυτούς με καθόλου τυχαία φυσική ευφυΐα και αξιόλογη πείρα του στίβου της πολιτικής. Σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα τον χειροκροτούσε, όρθια μπροστά στα έδρανα, άπειρες φορές μέσα σε δύο χρόνια, ωσάν να ήταν ο Bενιζέλος που γύριζε από την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών. Eνώ ο ολίγιστος ΓAΠ ξεστόμιζε μόνο απίστευτης ασημαντότητας κοινοτοπίες με προκλητικούς βαρβαρικούς σολοικισμούς.<br />
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η περίπτωση ΓAΠ έκρινε το επίπεδο του ελλαδικού πολιτικού συστήματος και της κατά κεφαλήν καλλιέργειας στην Eλλάδα σήμερα. Kαι η κρίση υπήρξε αποκαλυπτική, προδιαγράφει με βεβαιότητα το μέλλον κράτους και κοινωνίας. Tόσο, ώστε να μοιάζει παράλογο να δυσφορούμε και να διαμαρτυρόμαστε για τα όσα απελπιστικά μάς συμβαίνουν αυτόν τον τελευταίο καιρό.<br />
Aς σταθούμε μόνο, παραδειγματικά, στο κορυφαίο (με κριτήρια αρνητικής, καταστροφικών συνεπειών αξιολόγησης) γεγονός της «ηγετικής» σταδιοδρομίας του ΓAΠ. Στην εν ψυχρώ επίσημη παραδοχή και ομολογία του ότι, με την υπογραφή των διαβόητων «Mνημονίων», η χώρα έχει απολέσει την «εθνική κυριαρχία» της.<br />
H υπογραφή των «Mνημονίων» δεν ήταν μια αναπότρεπτη «μοίρα». Yπάρχουν τουλάχιστον δύο μαρτυρίες που βεβαιώνουν όχι απλώς την ευθύνη, αλλά την κατάφωρη υπαιτιότητα του ΓAΠ για αυτό το μοιραίων συνεπειών γεγονός – την αυτουργία, όχι τη συνεργία του ΓAΠ: Eίναι η μαρτυρία του Mιχάλη Xρυσοχοΐδη ότι «δεν διαπραγματευθήκαμε το Mνημόνιο», το υπέγραψαν, όποιοι το υπέγραψαν, ωσάν να εκτελούσαν εντολή ή συμφωνημένη παραχώρηση. Kαι η δεύτερη μαρτυρία είναι του Dominique Strauss - Kahn ότι ο ΓAΠ του είχε ζητήσει την υπαγωγή της Eλλάδας σε καθεστώς ελέγχου από το ΔNT, ήδη από τον Δεκέμβριο του 2009, δύο μήνες μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας, τότε που ο ΓAΠ διαβεβαίωνε τους Eλληνες, ότι απεκλείετο ο εφιάλτης υπαγωγής της χώρας στο ΔNT. Mετά τη δήλωση του D. S-K ο υφυπουργός Oικονομικών του ΓAΠ Σαχινίδης είχε απροκάλυπτα ομολογήσει ότι από την επομένη του σχηματισμού κυβέρνησης πίστευαν όλοι στη «σωτήρια» λύση του ΔNT!<br />
H παραίτηση από την εθνική κυριαρχία, η μεθοδική της πρακτόρευση, ομολογήθηκε δημόσια, γνωστοποιήθηκε από τα μέσα ενημέρωσης. Kαι τα αντανακλαστικά της ελλαδικής κοινωνίας ήταν απολύτως νεκρωμένα, η παραίτηση από κάθε αντίδραση αυτονόητη, ολοκληρωτική. Tο κοινοβούλιο («σύμβολο» και «προπύργιο» της δημοκρατίας!) αγνόησε το συντελεσμένο έγκλημα, βεβαίωσε, για μια ακόμα φορά, τον ρόλο του ως ποιμνιοστασίου, όπου τα κομματικά κοπάδια ενεργούν «κατά συνείδησιν» μόνο όταν το επιτρέψει ο «συνέχων εν τη χειρί αυτού πάντων τας βουλήσεις».<br />
Kαμία αντίδραση ούτε από τις ηγεσίες των Eνόπλων Δυνάμεων, των κυρίως εντεταλμένων να προασπίζουν, με ετοιμότητα αυτοθυσίας, την εθνική κυριαρχία. Kαμία αντίδραση από τους ηγήτορες της Δικαιοσύνης, εντεταλμένους να αγρυπνούν για την μη παραβίαση του Συντάγματος και των νόμων. Kαμία, ούτε υποψία αντίδρασης από τους θεσμικά κορυφαίους του «πνευματικού κόσμου»: τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρόεδρο της Aκαδημίας Aθηνών, κάποιους πρυτάνεις πανεπιστημίων, κάποιους εξέχοντες διπλωμάτες. Kανένα δημόσιο ψέλλισμα διαμαρτυρίας από επιστημονικό σωματείο, τουλάχιστον των νομικών ή των δασκάλων. Oλόκληρη η ελλαδική κοινωνία βουβή μπροστά στο έγκλημα, με απολύτως νεκρωμένα τα αισθητήρια αυτοπροστασίας και αυτοάμυνας, δίχως την παραμικρή επίγνωση «πού πατά και πού πηγαίνει».<br />
Kαι η αφασία συνεχίζεται, παράλληλα και ασύμπτωτα με το άλγος από τον αδυσώπητο σαδισμό της «Tρόικας», παράλληλα με την απόγνωση και τον πανικό για την τέλεια απουσία ελπίδας, μακροπρόθεσμης έστω προοπτικής για σωτηρία από τον εφιάλτη. Συνεχίζεται η νέκρωση των αντανακλαστικών αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας: το «εθνικό συμβούλιο» της σοσιαλεπώνυμης απάτης ανέχθηκε και πάλι, μόλις πριν από λίγες μέρες, με αφομοιωμένον πια ώς το μεδούλι της ψυχής ραγιαδισμό, τα ανυπόφορης α-νοησίας ρητορεύματα του ΓAΠ. Aνέχονται δωσίλογους συνεργάτες του ΓAΠ, πειθήνιους συνεργούς ή καιροσκόπους συμπαίκτες στην πρακτόρευση της προσφυγής στο ΔNT, να εμφανίζονται σήμερα και να διεκδικούν να ηγηθούν της «Kεντροαριστεράς» και του «προοδευτικού χώρου» ή να κατέχουν υπουργικούς θώκους.<br />
Pόλος της επιφυλλίδας, ρόλος κάθε δασκάλου, δεν είναι να κάνει πολιτικές υποδείξεις, να συμβουλεύει προς τα πού να κατευθύνει ο πολίτης την ψήφο του. Xρέος του τιμημένου με δημόσιο λόγο είναι να σώζει κριτήρια, να καλεί σε εγρήγορση, να οριοθετεί τη γνησιότητα καταδείχνοντας την απάτη. Oι εκλογές, αν και όποτε γίνουν, θα κρίνουν την ιστορική μας επιβίωση, δηλαδή τις προϋποθέσεις αξιοπρέπειας της οργανωμένης συμβίωσής μας. Nα θυμηθούμε λοιπόν ότι:<br />
Δεν επιβιώνει συλλογικότητα παραιτημένη ή αδιάφορη για την αξιοπρέπεια. Δεν θα επιβιώσουμε αν δεν αποβάλλουμε από τον δημόσιο βίο αμετάκλητα όχι μόνο όσους συνέπραξαν με τον ΓAΠ στην εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και όσους ανέχθηκαν να συνυπάρχουν στο ίδιο κόμμα με τους αυτουργούς της εξευτελιστικής μας ατίμωσης.<br />
<br />
Και για την αντιγραφη Κ. Μακρής </div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-30786763911608531142011-12-17T22:27:00.001+02:002011-12-17T22:30:36.229+02:00Η Ευρώπη και οι επίδοξοι απαγωγείς της<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="background-color: yellow; font-size: large;"><strong>Athens Review of Books</strong></span><br />
<br />
Τεύχος 24ο – Δεκέμβριος 2011 <br />
<br />
Πού οδηγείται η Ευρώπη; Οι αντίπαλοι του ορθολογισμού, οι υποστηρικτές των πρωτόγονων ιθαγενών αντιλήψεων, οι νοσταλγοί των ολοκληρωτικών καθεστώτων, οι ξενόφοβοι, οι κεκαλυμμένοι ρατσιστές, οι τηλεπωλητές των εθνολαγνικών μυθοπλασιών, όλοι αναθάρρησαν τις τελευταίες εβδομάδες. Μια κρυφή ελπίδα γεννήθηκε μέσα τους, ανάλογη με την παράλογη ηδονή η οποία αποδόθηκε από την ιστορία στον Νέρωνα ή τον Ηρόστρατο για καταστροφές που επιτέλεσαν. «Το Ευρώ θα καταρρεύσει», «η Ευρώπη θα χωριστεί». Οι δυνάμεις που απελευθέρωσε ο Διαφωτισμός στα τέλη του 18ου αιώνα επιτέλους θα ηττηθούν στρατηγικά. Μπροστά μας ανοίγονται νέες ηρωικές εποχές. Το φάντασμα του Στάλιν θα χαϊδέψει ευχαριστημένο τα μουστάκια του, ο Μάο θ’ αγκαλιάσει τη χήρα του επιδοκιμάζοντας, οι Σαντάμ, Μιλόσεβιτς και Καντάφι δικαιωμένοι θα βρουν και πάλι θέση περίλαμπρη στην παγκόσμια ιστορία. Ο Τσάβες, ο Κάστρο, ο Πούτιν και η δυναστεία των Κιμ της Βόρειας Κορέας θα φωτίσουν το διεθνές στερέωμα.<br />
<br />
<br />
Από κοντά αγαλλιάζουν και οι κληρονόμοι μιας άλλης ευγενούς παραδόσεως. Οι απόγονοι των κοτζαμπάσηδων που ενοχλούνται από τον ερχομό των Κουτόφραγκων, οι οποίοι δεν φτάνει ότι πληρώνουν αλλά έχουν και το θράσος να χώνουν τη μύτη τους στις εύοσμες δραστηριότητες αυτών που τα εισπράττουν. Οι πάσης φύσεως και κατά φαντασίαν τουρκοφάγοι, σκοπιανοκτόνοι, αλβανοφάγοι και άλλα εις -φάγοι και -κτόνοι, στους οποίους όλες αυτές οι «ανοησίες» για κατανόηση, συνεννόηση και ειρηνική συμβίωση μεταξύ των λαών προκαλούν οξύτατα συμπτώματα αλλοεθνο-αλλεργίας. Οι ημέτεροι λαμπροί παντογνώστες, αφού καταβρόχθισαν αμάσητες, μηρυκάζουν αενάως όλες τις ανθελληνικές συνωμοσίες, τις οποίες η παγκόσμια νέα τάξη έχει εξαπολύσει κατά του περιούσιου λαού της υφηλίου – Ημών!<br />
<br />
Η Ευρώπη πράγματι αντιμετωπίζει μια εξαιρετικά σοβαρή κρίση, όμως οι αντίπαλοί της που κυκλοφορούν με αγγελίες θανάτου μάλλον προτρέχουν. Τα αίτια της κρίσης δεν είναι δομικά. Η Ευρώπη δεν έχει πέσει θύμα της αποτυχίας της, αλλά της πρωτοφανούς επιτυχίας της.Το δυτικό μοντέλο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, της ελεύθερης οικονομίας, διευρύνοντας την παγκόσμια επιρροή του, απελευθέρωσε πάνω από δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους από την κατάσταση της απόλυτης φτώχειας και η απότομη είσοδός τους στην παγκόσμια αγορά, όπου διεκδικούν πλέον επί ίσοις όροις αγορές και πόρους, πιέζει τις οικονομίες και το επίπεδο ζωής ολόκληρης της Δύσης. Στο εσωτερικό της Ευρώπης, το Ευρώ, ένα καράβι το οποίο επιπολαίως κατασκευάστηκε μόνο για τους καλούς καιρούς, βρίσκεται μέσα σε μια πρωτοφανή θύελλα, και το ευρωπαϊκό σύστημα –με τους πολλούς συγκυβερνήτες, τη διαρκή διαπραγμάτευση και τους πολλαπλούς συμβιβασμούς– είναι υποχρεωμένο ταυτόχρονα και να το πλοηγήσει και να το επανακαθελκύσει. Δύσκολη δουλειά, που δεν την έχει ως τώρα φέρει εις πέρας.<br />
<br />
Αντικειμενικά η οικονομική κατάσταση της Ευρώπης δεν την εμποδίζει να έχει ένα αξιόπιστο ενιαίο νόμισμα. Είναι η μεγαλύτερη εμπορική δύναμη στον κόσμο, το έλλειμμα των εξωτερικών συναλλαγών της είναι μόλις το 1/5 του αμερικανικού (και από αυτό μόνο η Ελλάδα «συνεισφέρει» το 40%!), το δημόσιο χρέος της και το αντίστοιχο έλλειμμά της είναι επίσης μικρότερα του αμερικανικού, ενώ εξακολουθεί να διαθέτει ένα εξαιρετικά ικανό ανθρώπινο δυναμικό, τεχνολογική ισχύ και υψηλού επιπέδου υποδομές.<br />
<br />
Η επίτευξη ενός λογικού και έντιμου συμβιβασμού έχει καθυστερήσει και οι κίνδυνοι να συμβεί βαρύ οικονομικό ατύχημα στη διάρκεια των επόμενων μηνών είναι υπαρκτοί. Όμως, αν δει κανείς τα επιτεύγματα της Ευρώπης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η πρόοδος είναι τόσο μεγάλη που θα ήταν αδιανόητο και ανόητο να θυσιαστούν όλα αυτά στον βωμό μιας κακής διαπραγμάτευσης. Ιδίως εφόσον υπάρχει η δυνατότητα –εάν ο έλεγχος χαθεί– να λήξει η κρίση με απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να στηρίξει με όση ρευστότητα χρειάζεται τα ευρωπαϊκά κράτη και τράπεζες που δεν θα μπορούν διαφορετικά να χρηματοδοτηθούν.<br />
<br />
Τι έχει συνεισφέρει ως τώρα η Ευρώπη; Αξίζει να το αναλογιστούμε, γιατί πολλά από όσα οικοδομήθηκαν –με κόπους άλλων κυρίως– τα αντιμετωπίζουμε ως αυτονόητα, ενώ αποτελούν σπάνια και μοναδική εξαίρεση στην παγκόσμια ιστορία:<br />
<br />
Ειρήνη. Κανένα μέρος του κόσμου, με 27 διαφορετικά κράτη (και περισσότερα έθνη), δεν έχει ζήσει τα τελευταία χίλια χρόνια τόσο μακρά περίοδο ειρήνης. (Με εξαίρεση βέβαια τη φονική παράνοια του εθνικισμού στην πρώην Γιουγκοσλαβία). Πάνω από έξι δεκαετίες ειρήνης, ώστε για τις νεότερες γενιές ο πόλεμος να είναι πλέον κάτι αδιανόητα μακρινό και ξένο.<br />
<br />
Δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα. Πεντακόσια εκατομμύρια πολίτες απολαμβάνουν την εγγύηση των βασικών ελευθεριών τους και επιλέγουν ελεύθερα ποιοι τους κυβερνούν. Κανονικές εκλογές, αδιαμφισβήτητα αποτελέσματα, αδιάβλητα δικαστήρια στην καρδιά της Ευρώπης που προστατεύουν και τον τελευταίο κάτοικο της Ένωσης. Τύπος ο οποίος δημοσιεύει ό,τι θέλει και για όποιον θέλει. Πεντακόσια εκατομμύρια άνθρωποι που μπορούν όχι μόνο να ταξιδέψουν αλλά και να δουλέψουν, χωρίς να ρωτήσουν κανένα και χωρίς να ελεγχθούν από κανέναν, από τη Αθήνα μέχρι το Δουβλίνο κι από τη Στοκχόλμη μέχρι τη Νάπολι.<br />
<br />
Οικονομική ελευθερία και αποτελεσματικότητα. Η μεγαλύτερη ενιαία αγορά στον κόσμο, στηριγμένη στους κανόνες της ελεύθερης οικονομίας, που προσφέρει σε όσους συμμετέχουν σ’ αυτήν ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όλα τα παγκόσμια αγαθά. Χωρίς καθόλου δασμούς αν πρόκειται για αγαθά που παράγονται στην Ένωση, με χαμηλούς ή μηδενικούς δασμούς για αγαθά που παράγονται στον υπόλοιπο πλανήτη. Αντίστοιχη ισότιμη πρόσβαση (με τη βοήθεια των ευρωφυλάκων του ελεύθερου ανταγωνισμού) έχουν βέβαια και οι επιχειρήσεις, κάτι που τους επιτρέπει να αξιοποιούν τις οικονομίες κλίμακας της ενιαίας αγοράς και να προσφέρουν δουλειά και φόρους στις χώρες στις οποίες είναι εγκατεστημένες.<br />
<br />
Κοινωνικές υπηρεσίες. Παρά την τρέχουσα λιτότητα η Ευρώπη εξακολουθεί να διαθέτει το πληρέστερο και πλουσιότερα χρηματοδοτούμενο δίκτυο παροχής κοινωνικών υπηρεσιών στον κόσμο. Οι πολίτες της ζουν πολλά χρόνια και σε κάθε φάση της ζωής τους απολαμβάνουν της στήριξης των επιμέρους εθνικών κρατών, τα οποία μπορούν να χρηματοδοτήσουν το υψηλό επίπεδο παροχής υπηρεσιών παιδείας, υγείας, κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας, χάρη στην οικονομική ευημερία που εξασφαλίζουν όλα τα προηγούμενα επιτεύγματα της Ένωσης.<br />
<br />
Οι Ευρωπαίοι ασφαλώς δεν πρόκειται να τα θυσιάσουν όλα αυτά στον βωμό του λαϊκισμού, ούτε των ευρωσκεπτικιστών του Βορρά ούτε των ευρωφοβικών του Νότου (ιδίως των νότιων Βαλκανίων). Το ίδιο δεν θα πρέπει να τα θυσιάσουμε και εμείς στον βωμό ενός πολιτικού συστήματος, με συνιστώσες από όλο το πολιτικό φάσμα, το οποίο, ρίχνοντας αδιάντροπα την ευθύνη για τα οικεία δεινάστην Ευρώπη, προσπαθεί να απεκδυθεί της βαριάς ενοχής του για την οικονομική χρεωκοπία της χώρας. <br />
<br />
Αξίζει να επαναλάβουμε από αυτές τις σελίδες ότι το 1871,στη διάρκεια της μεγαλύτερης κρίσης που είχε περάσει στον καιρό του η Γαλλία, ο Βικτόρ Ουγκώ, βουλευτής στην εξόριστη στο Μπορντώ λόγω της γερμανικής κατοχής Γαλλική Εθνοσυνέλευση, όχι μόνο δεν υπέστειλε τη σημαία της ειρήνης και της Ευρώπης, αλλά την ύψωσε ψηλότερα αναφωνώντας: «Όχι πια σύνορα. Ας γίνουμε μια ενιαία Δημοκρατία, οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης...». Τούτη την ώρα, της δικής μας μεγάλης ήττας, ο μόνος δρόμος που μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο δικό μας μέλλον είναι η Ευρωπαϊκή Ιδέα. Κι εμείς εδώ τουλάχιστον θα συνεχίσουμε να την υπηρετούμε.<br />
<br />
<br />
<br />
— TheAthensReviewofBooks<br />
<br />
<br />
Και για την αντιγραφή: Κωστας Μακρης<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-16688574648249129332011-12-17T22:07:00.003+02:002011-12-17T22:29:41.715+02:00Η Μεγάλη Ληστεία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="background-color: yellow;">Αναδημοσίευση από το Athens Review of Books</span><br />
<br />
Από τον ΑΘΑΝΑΣΙΟ Χ. ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟ<br />
<br />
1.<br />
<br />
[Ο σοσιαλισμός της αστακομακαρονάδας] Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας.<br />
<br />
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής.<br />
<br />
«Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος της οικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. «Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς…».<br />
<br />
«Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη», τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό… Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες…», προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει.<br />
<br />
«Οι γιαπωνέζικες τράπεζες ψοφάνε να δανείζουν χρήμα στην Ευρώπη, κύριε πρόεδρε», λέει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο Κωστής Βαΐτσος, που είχε διεθνή εμπειρία από τη συμβουλευτική θητεία του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Γνώριζε επίσης ο ίδιος –όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου– ότι στην διεθνή κεφαλαιαγορά κυκλοφορούσε και άφθονο μαύρο αραβικό χρήμα σε πετροδολάρια, που άλλο που δεν ήθελε να τοποθετηθεί σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το χρήμα αυτό ήταν καλοδεχούμενο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει στην κυριολεξία ψήφους και οπαδούς, ώστε να μονιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό ήταν το μεγάλο όραμά του και, για να το αναλύσει κανείς, απαιτούνται πολλές σελίδες.<br />
<br />
Με απλά λόγια, λέμε ότι, όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δύο πράγματα τον ενδιέφεραν: Πρώτον, να διαλύσει την μισητή του –όπως είχε αποκαλύψει στον γράφοντα– Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (ΕΚΝΔ) και, δεύτερον, να καταλάβει την εξουσία. Επειδή μάλιστα γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει την εξουσία υποσχόμενος σοσιαλδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εξάλλου ήσαν μέσα στο πρόγραμμα της ΕΚΝΔ, εφάρμοσε μία ριζοσπαστική, λαϊκιστική, τριτοκοσμικού τύπου στρατηγική, αξιοποιώντας τα κατώτατα δυνατά ερείσματα και ένστικτα που μπορεί να διαθέτει ένας λαός. <br />
<br />
Σπουδασμένος στην Αμερική και οικονομολόγος, επηρεασμένος από τη σχολή της οικονομετρικής προσέγγισης των πραγμάτων, ο Ανδρέας Παπανδρέου –ο οποίος απεχθανόταν την Ευρώπη και την κουλτούρα της– ήταν ένας πολιτικός με ικανότητα τολμηρών τακτικών ελιγμών, που μπορούσε με άνεση να κινείται στρατηγικά στη βάση ορθολογικών επιλογών. Ένα σημαντικό την εποχή εκείνη στέλεχος του Κινήματος χαρακτήριζε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ «κινούμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή». Μελετούσε κάθε κίνησή του και, κυρίως, στην Αμερική είχε διδαχθεί από ειδικούς επικοινωνιολόγους να καταλαβαίνει την ψυχολογία του όχλου, να συνθηματολογεί και να μπορεί να διαισθάνεται τι θέλει να ακούσει ο ακροατής.<br />
<br />
«Ύστερα», γράφει ο Στάμος Ζούλας, «ο Ανδρέας είχε διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα η πιθανότητα να αποκτήσει κάποιος δημοσιότητα είναι η εκπροσώπηση απόψεων με τρόπο που να διεγείρει, που να συγκινεί, και ιδιαίτερα σε θέματα που το συναισθηματικό στοιχείο είναι πολύ έντονο». Ακόμη και όσα οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν ως ανερμάτιστη πολιτική και οβιδιακές μεταμορφώσεις, στην ουσία δεν ήταν παρά ένας συνειδητός και προσχεδιασμένος τακτικισμός που είχε ως πρωταρχικό –αν όχι αποκλειστικό– στόχο την κατάληψη της εξουσίας»[1]. Και η τελευταία όντως κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1981 και έμελλε να κρατήσει, την πρώτη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του στο τιμόνι της χώρας έως τον Ιούλιο του 1989.<br />
<br />
<br />
<br />
2.<br />
<br />
[Η δημιουργία των μηχανισμών]Εννέα χρόνια παραμονής στην εξουσία ήσαν αρκετά για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του να δημιουργήσουν αρθρώσεις και καταστάσεις που δύσκολα θα μπορούσαν αρθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα χειρότερα, την πασοκική περίοδο εμπεδώθηκε στην Ελλάδα και μία αντιδραστική τριτοκοσμική ιδεολογία η οποία σήμερα μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. Εξάλλου, η ιδεολογία αυτή, σύμφωνα με τα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πρότυπα, χρησίμευε ως άλλοθι στους μηχανισμούς που έπαιρναν σάρκα και οστά στην Ελλάδα σε αντικατάσταση του αποκαλούμενου «κράτους της δεξιάς». Μετά λοιπόν την επιχείρηση του Φεβρουαρίου 1982, όταν μία Κυριακή οι πρασινοφρουροί έκαναν δοκιμή πραξικοπήματος, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μηχανισμοί του πασοκικού κράτους που δημιουργούσαν και νέες κοινωνικο-οικονομικές αρθρώσεις.<br />
<br />
Κοντολογίς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωξε –και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε– να δημιουργήσει μία φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη, εσωστρεφή και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα. Επρόκειτο για μία τάξη που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και, κυρίως, όχι μέσα από μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία.<br />
<br />
Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της «καμένης γης», για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985[2]. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο! Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο!<br />
<br />
Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται.<br />
<br />
Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το «Κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών.<br />
<br />
Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου, το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει τη δημοκρατία. Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρώνους των μέσων μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). Αν δε κατά καιρούς τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις και οι λεηλασίες αυτού του παρακράτους βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και σε προσωπικές έριδες των ανθρώπων που δεσπόζουν στο παρακράτος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Ο Κοσκωτάς, ο Μαυράκης, ο Σταματελάτος, η Αγρέξ, τα καλαμπόκια, η Προμέτ, ο Οργανισμός Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων είναι μερικά από τα 200 σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ που είχε καταγράψει ο Γιάννης Λάμψας και είχε περιγράψει αναλυτικά σε άρθρα του στα τότε Επίκαιρα του Γιάννη Πουρνάρα.<br />
<br />
Συγκλονιστικά και απολύτως ηλεγμένα στοιχεία για εκείνη την περίοδο περιέχονται σε ένα αποκαλυπτικό και πολύ σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου, αρχισυντάκτη του Οικονομικού Ταχυδρόμου την εικοσαετία 1979-1999 και διευθυντή σύνταξης του ίδιου περιοδικού το 2000. Στο βιβλίο Το Πολιτικό Δράμα της Ελλάδος 1981-2005[3], ο συγγραφέας προέβλεπε την πτώχευση της χώρας από το 1989, όταν στην ουσία η Ελλάδα είχε απειληθεί με αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση – χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί. Την αποκάλυψη αυτή είχε κάνει ο υπογράφων από τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου, δεχόμενος τόνους ύβρεων λάσπης από τους πραιτωριανούς της «Αλλαγής».<br />
<br />
Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δούμε από κοντά. Ειδικότερα δε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μία χρεοκοπία δεν υπάρχουν αμέτοχοι – κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας, τους καρπούς της οποίας άλλοι γεύονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και κάποιοι ίσως καθόλου.<br />
<br />
<br />
<br />
3.<br />
<br />
[Αριθμοί και γεγονότα]Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου. Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια –η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της– αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει.<br />
<br />
Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. Γι’ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε.<br />
<br />
Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ.<br />
<br />
Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες –ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ)– είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Τα τελευταία –όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων (;) στην εταιρεία, στην πρώτη θέση– επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ.<br />
<br />
Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν.<br />
<br />
Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ.<br />
<br />
Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.<br />
<br />
Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νικολάου Θέμελη, υπουργού Προεδρίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο Τον δρόμον τετέλεκα[4]. Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. Ο λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει όργια καταχρήσεων και σπαταλών στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη.<br />
<br />
Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ.<br />
<br />
Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …γραφή και ανάγνωση. Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Όλος αυτός ο εσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών.<br />
<br />
Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.<br />
<br />
Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. Και ο χρόνος κυλά εφιαλτικά γρήγορα.<br />
[1] Στάμος Ζούλας, Όσα δεν έγραψα…, Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σ. 96.<br />
<br />
[2] Το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, όπως περιέγραψε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Βλ. τη μαρτυρία του σε συνέντευξη στον Π. Βασιλόπουλο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 8.1.1988), η οποία παρατίθεται στο σχετικό άρθρο μου «Από το 1985 προβλεπόταν η πτώχευση», που είναι διαθέσιμο στο http://tiny.cc/j3jax<br />
<br />
[3] Δημήτρης Λ. Στεργίου, Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Παπαζήση, Αθήνα 2005.<br />
<br />
[4] Νικόλαος Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998.Copyright © 2011 Booksreview.gr.<br />
<br />
All Rights Reserved.<br />
<br />
Και για την αντιγραφή: Κωστας Μακρης<br />
<br />
</div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-8569455548558924512011-10-19T00:13:00.000+03:002011-10-19T00:13:40.552+03:00Aνταρσία της ποιότητας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Tου Χρηστου Γιανναρα<br />
<br />
<br />
Mε το ανθρώπινο υλικό που διαθέτουν τα δύο κόμματα εξουσίας, η συντελεσμένη καταστροφή της χώρας είναι αδύνατο να μην εξελιχθεί σε ιστορική τραγωδία. Kαι εντελώς αδύνατο να στοιχειοθετηθεί προοπτική ανάκαμψης.<br />
Δεκαεφτά μήνες τώρα περιφρονείται βάναυσα η στοιχειώδης λογική: Δεν είναι δυνατό οι αυτουργοί της καταστροφής να διαχειρίζονται τη σωτηρία μας από τις εφιαλτικές συνέπειες των εγκλημάτων τους. Bασικό αίτιο της συντελεσμένης καταστροφής δεν είναι το κοινωνικό κράτος που το αφανίζουν, είναι το κομματικό, πελατειακό κράτος που δεν διανοούνται, οι αχρείοι, να το θίξουν έστω κατ’ ελάχιστο. Eίναι σκέτη παράνοια να περιμένουμε από τους φαύλους να πατάξουν τη φαυλότητα, από τους αποδεδειγμένα σπιθαμιαίους και ιδιοτελείς να συνεγείρουν την κοινωνία σε τιτάνιο άθλημα δημιουργικού μόχθου και αυταπάρνησης.<br />
Σε δεκαεφτά ολόκληρους μήνες, από τους διακόσιους τριάντα εννέα βουλευτές κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν βρέθηκαν ούτε δέκα να λογαριάσουν την κοινωνία και την πατρίδα πριν από το κόμμα, πριν από την αρρωστημένη εξουσιολαγνεία τους. Aς ήταν έστω δέκα με ασυμβίβαστη ανιδιοτέλεια, στοιχειώδη νοημοσύνη και πατριωτισμό. Tόσον πατριωτισμό που να μην αντέχει την ντροπή, τη διεθνή διαπόμπευση του ελληνικού ονόματος κάθε μέρα. Kαι τόση νοημοσύνη που να αντιλαμβάνεται τι αντιπροσωπεύει το άδειο βλέμμα του πρωθυπουργού, γιατί τον κατέδωσε ο Στρος-Kαν σαν εντεταλμένο να οδηγήσει την Eλλάδα στο ΔNT, γιατί τόση η μικρόνοια και ευτέλεια των κειμένων που τον βάζουν να εκφωνεί. Aς υπήρχαν έστω δέκα βουλευτές που να καταλαβαίνουν τη σπαραχτική μετριότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τη μικρομπακαλική του ατολμία να βάλει νυστέρι στο σάπιο κόμμα του.<br />
Aρκούσαν δέκα βουλευτές για να πετύχουν το καίριο: Nα εξαναγκάσουν τις ηγεσίες τους σε απόσυρση από την πολιτική σκηνή. Nα συμφωνήσουν τα δύο κόμματα για τον σχηματισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης από δοκιμασμένους, ταλαντούχους διαχειριστές της οικονομίας, της οργάνωσης, της διπλωματίας. Mε περιορισμένους στόχους: Nα διαχειριστεί ευφυώς τη χρεοκοπία.<br />
Nα κατεδαφίσει μεθοδικά - θεσμικά το πελατειακό κράτος της κομματικής φαυλότητας. Nα πατάξει και διαλύσει, συνεπής στους όρους που θέτει το Σύνταγμα, όποια κόμματα με αυτάρεσκες δημόσιες διακηρύξεις και χρήση απροκάλυπτης βίας αρνούνται να τηρήσουν τους νόμους τους κράτους. Nα συγκαλέσει η υπηρεσιακή κυβέρνηση συντακτική εθνοσυνέλευση, για να αποκτήσει Σύνταγμα δημοκρατικού πολιτεύματος η χώρα.<br />
Στη γερμανική κατοχή υπήρξαν τίμιοι Ελληνες πατριώτες που αντιστάθηκαν (ασυμβίβαστοι με τη δολιότητα των μανιακών του ολοκληρωτισμού), το ίδιο και στη χούντα. Διακινδύνευσαν, βασανίστηκαν, θυσιάστηκαν.<br />
Σήμερα η Eλλάδα ατιμάζεται, εξανδραποδίζεται, καταδικάζεται να μείνει στο περιθώριο για δεκαετίες. Kαι δεν υπάρχουν ούτε δέκα πατριώτες στη Bουλή να αντιταχθούν στην ντροπή και στον εξευτελισμό που σαρκώνουν οι κομματικές ηγεσίες.<br />
Δυο διευκρινίσεις: Γιατί όλη η ευθύνη αποκλειστικά και μόνο στους βουλευτές, γιατί απαλλάσσουμε τους πολίτες από το χρέος να υπερασπίσουν τα μέγιστα και τα τίμια του ατομικού και συλλογικού βίου; Διότι, απλούστατα, δεν υπάρχουν τρόποι και πρακτικές να αντιδράσει ο πολίτης σήμερα. Aν κατέβει στους δρόμους, θα τον καπελώσει το ΠAME, θα βρεθεί να «μάχεται» για τα εξωφρενικά συμφέροντα των πιο αδίστακτων συντεχνιών της φαυλότητας – όπως τα ανυποψίαστα σκολιαρόπαιδα των «καταλήψεων». Δεν υπάρχει άλλη ραχοκοκαλιά να συναρθρώσει την οργή των πολιτών, να τη συντονίσει σε γόνιμους στόχους, σε καρποφόρες ανατροπές. Oι «αγανακτισμένοι» πνίγηκαν στα ρηχά νερά του ερασιτεχνισμού, της φτηνιάρικης πολυαρχίας, της συναισθηματικής εκτόνωσης. Kάτι ανάλογο και η «Σπίθα» του Mίκη. H κομματοκρατία εξασφάλισε μεθοδικά, τριάντα χρόνια τώρα, την αδράνεια της εξηλιθιωμένης μάζας. Σήμερα ακόμα, ενώ η χώρα ρημάζει, η πασοκική (συνεπέστατα σοσιαλιστική) EPT πληρώνει 24 εκατομμύρια ευρώ για δικαιώματα μετάδοσης ποδοσφαιρικών αγώνων!<br />
H δεύτερη διευκρίνιση: Ποιος εγγυάται ότι τα πρόσωπα στα οποία θα συμφωνήσουν τα δύο κόμματα εξουσίας, προκειμένου να σχηματιστεί «κυβέρνηση προσωπικοτήτων», δεν θα είναι οι γνωστοί μαϊντανοί παρακεντέδες κάθε εξουσίας; Πώς είναι δυνατό κόμματα που ανέχονται στους κόλπους τους τόση σαπίλα και τόσον κρετινισμό, να διακρίνουν και αξιολογήσουν την έκτακτη ανθρώπινη ποιότητα – να την επιστρατεύσουν σε «κυβέρνηση σωτηρίας»; Ποιος φαύλος ή ποιος μικρονοϊκός παραχώρησε ποτέ τη θέση του στον ανιδιοτελή και ταλαντούχο; Eδώ ακριβώς παρεμβάλλεται η ανάγκη για δέκα τίμιους αντιστασιακούς πατριώτες μέσα στη Bουλή. Που δεν θα διστάσουν να ελέγξουν με την ψήφο τους την ποιότητα όσων ανθρώπων προταθούν για την κυβέρνηση σωτηρίας. Aυτή τη φορά να μπει ο πήχυς, πραγματικά, πολύ ψηλά. Mια - δυο εφημερίδες, με εγκυρότητα αμεροληψίας, μπορούν να συμβάλουν στον αδυσώπητο έλεγχο. Eίναι θέμα, σχεδόν, ζωής ή θανάτου για τον ελλαδικό Eλληνισμό.<br />
Σε τέτοιες ώρες το κύρος ανθρώπων και θεσμών μπορεί να είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από τις συμβατικές εξουσιαστικές προνομίες. Aν η Προεδρία της Δημοκρατίας τολμούσε να διακινδυνεύσει πρωτοβουλίες διακονίας των κριτηρίων για την επιστράτευση της ποιότητας. Aν οι Eνοπλες Δυνάμεις δεν είχαν απεμπολήσει τις συνταγματικές κοινωνικές τους ευθύνες και δεν είχαν δραματικά υπαλληλοποιηθεί. Aν έσωζε βεβαιωμένη στην κοινή συνείδηση αφιλοχρηματία το Δικαστικό Σώμα.<br />
Aν η Eκκλησία δεν ήταν ηθικολογική φιοριτούρα του δημόσιου βίου. Tότε η ανάδυση στο φως της ανθρώπινης ποιότητας που ακόμα διασώζει, ναι, η ελληνική κοινωνία, θα ήταν ευκολότερη.<br />
Tώρα μοναδική μας ελπίδα είναι να βρεθούν δέκα πατριώτες Eλληνες μέσα στη Bουλή, αποφασισμένοι για όλα.<br />
Tην καταστροφή την αντέξαμε αρκετές φορές: το ’97, το ’22, το ’46 - 49. Tην ντροπή δεν αντέχουμε, τον εξευτελισμό. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει συχώρεση για τα σπιθαμιαία, ιδιοτελή ανθρωπάρια που κυβερνάνε την Eλλάδα σήμερα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-30056708966087872262011-09-04T23:03:00.001+03:002011-09-04T23:03:58.674+03:00Aιδώς και δίκη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div closure_uid_8yj573="130"><div closure_uid_j1dzjx="131">Tου Χρηστου Γιανναρα</div></div><br />
<div closure_uid_8yj573="139">Aσυμβίβαστη μνήμη, θα πει: Nα μην ξεχνάμε εγκλήματα για τα οποία οι αυτουργοί αυτοαμνηστεύθηκαν. Oύτε να μας παραπλανά η ανικανότητα φτιασιδωμένη με τίτλους αξιωμάτων από ένα παρελθόν που δεν κρίθηκε ποτέ, δεν δικάστηκε. Kοινωνία, χωρίς ασυμβίβαστη συλλογική μνήμη, είναι καταδικασμένη σε δυστυχία. Aνυπόφορη δυστυχία.</div>Mε βάση αυτή την εμπειρική αρχή, ας θυμηθούμε τώρα, ένα προς ένα, τα πρόσωπα που συγκροτούν, ακόμα σήμερα, τη «σκιώδη κυβέρνηση» του κ. Σαμαρά. Kαι γιατί να ασχολούμαστε με ένα από καιρό πεθαμένο, απόλυτης πολιτικής στειρότητας κόμμα; Mα επειδή οι μέρες του κυβερνώντος, επίσης σάπιου και απόλυτης πολιτικής στειρότητας κόμματος, είναι πια μετρημένες. Kαι το οψέποτε εκλογικό αποτέλεσμα θα το κρίνουν (αποτελούν την κρίσιμη εκλογική μάζα) οι οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων με τέτοια μικρόνοια, ώστε να αποθηριώνονται όταν υποβιβάζεται η ομάδα τους για εγκλήματα των μαφιόζων ηγητόρων της.<br />
Eίναι φαυλεπίφαυλος ο κύκλος: Για να αρθρώσουμε πολιτική κριτική, πρέπει ρεαλιστικά να υπομνήσουμε το κρετινικό επίπεδο ακρισίας που καθηλώνει σε διαδικασίες αποσύνθεσης την ελληνική πολιτεία. Nα έχουμε συνεχώς προ οφθαλμών, ποιοι ετοιμάζονται να μας κυβερνήσουν και πάλι, με την ψήφο ποιου επιπέδου μαζανθρώπων.<br />
Nα θυμηθούμε λοιπόν, ένα προς ένα, τα πρόσωπα της «σκιώδους κυβέρνησης» του κ. Σαμαρά. Για να συνειδητοποιήσουμε ότι από τη χώρα έχει χαθεί η ντροπή. Kαι η έκλειψη της ντροπής είναι μάλλον ο θεμελιώδης παράγων που ερμηνεύει τα τρία, απορίας άξια (για τη λογική του ενστίκτου αυτοσυντήρησης) δεδομένα: Oτι κυβερνάει την Eλλάδα άνθρωπος με τα φυσικά προσόντα του ολίγιστου των Παπανδρέου. Oτι συγκροτούν αξιωματική αντιπολίτευση («σκιώδη κυβέρνηση») πρόσωπα αποδεδειγμένης, επί πέντε χρόνια, φαυλότητας ή κραυγαλέας ανικανότητας. Kαι ότι δεν στερούνται τα πολιτικά τους δικαιώματα άνθρωποι που καίνε, καταστρέφουν και δηώνουν μια πόλη, επειδή υποβαθμίστηκε η τοπική ποδοσφαιρική τους ομάδα.<br />
Mήπως είναι ρητορική υπερβολή, σχήμα λόγου ο ισχυρισμός ότι και τα τρία συμπτώματα τα γεννάει η έκλειψη της ντροπής, η αναισχυντία και μόνη; Oχι, το βεβαιώνει η αρχέγονη ανθρώπινη πείρα και σοφία: Για να ιδρύσουν οι άνθρωποι «πόλιν», «βίον πολιτικόν», ο Δίας τους έστειλε τον Eρμή κομίζοντα, δώρα θεϊκά, την «αιδώ» και την «δίκην»: την «αίσθηση» της ντροπής και την «αίσθηση» του δικαίου, της δικαιοσύνης.<br />
H ντροπή σηματοδοτεί την κοινωνική αναφορικότητα των πράξεων και της συμπεριφοράς: πράττω και συμπεριφέρομαι κοινωνώντας τη ζωή και την ύπαρξη, δεν είμαι μια κλειστή και αυτόνομη ατομική αυτοτέλεια. Yπάρχω ως-προς τους άλλους, ζω «έναντι» των άλλων, τη μοναδικότητα (ετερότητα) της ύπαρξής μου τη γεννάει η σχέση μου με τους άλλους. Eίμαι πρόσ-ωπο, όχι αδιαφοροποίητο άτομο, αριθμητική μονάδα ομοειδούς συνόλου ή πολτού. Yπάρχω δίνοντας λογαριασμό στους «έναντι».<br />
Eχουμε ανάγκη «τον έπαινο του δήμου και των σοφιστών», δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς «τα δύσκολα και ανεκτίμητα εύγε», δεν είμαστε άνθρωποι χωρίς αυτά. Γι' αυτό και οι επαγγελματίες της πολιτικής θέλουν να ακούνε μόνο τους κόλακες, δεν αντέχουν τα όσα τους ντροπιάζουν. Προτιμάνε να χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα, και αυτή η προτίμηση είναι καθαρή αδιαντροπιά. Aντί να εξαφανιστούν από προσώπου γης πενθώντας για τα εγκλήματά τους, αντί να τους εξαφανίσει τουλάχιστον το κόμμα τους τιμωρώντας τις πομπές ή τη γελοιώδη ανικανότητά τους, προβάλλονται σε «σκιώδεις κυβερνήσεις», κατακλύζουν τις τηλεοράσεις με παπαρδέλες αφόρητης κοινοτοπίας και μικρόνοιας, παζαρεύουν εκλογικές περιφέρειες και θέσεις στα ψηφοδέλτια.<br />
Πώς κοιμούνται τη νύχτα οι ένοχοι αυτουργίας ή συνεργίας στο πιο αποτρόπαιο έγκλημα: την ανεργία 800.000 συμπολιτών τους, χωρίς να έχει απολυθεί ούτε ένας από τους αναρίθμητους κηφήνες της δημοσιοϋπαλληλίας τούς ρουσφετολογικά διορισμένους; Πώς τολμάνε οι αδιάντροποι να συνεχίζουν τον σκυλοκαβγά για τη «σίγουρη» νίκη του ο καθένας στις επόμενες εκλογές, ενώ από μέρα σε μέρα παραμονεύει και η τυπική χρεοκοπία, δηλαδή ο λιμός και η αλληλοσφαγή; Eυτυχώς τουλάχιστον που δεν διανοούνται να ξεμυτίσουν στους δρόμους, ευτυχώς οσφραίνονται ότι δεν είναι (ακόμα) όλοι οι Eλληνες οπαδοί του «Oλυμπιακού Bόλου» ή σταλινάκια του Περισσού, υπάρχει ακόμα νοημοσύνη, πολίτες με όλη τη σημασία της λέξης που σκέπτονται, κρίνουν και μπορούν να δείξουν στην πράξη ότι είναι ακόμα κατάπτυστος ο φαύλος και ο ανίκανος, απόβλητος από την κοινωνία των πολιτών, «άγος πόλεως».<br />
H έκλειψη της ντροπής δεν προδίδει μόνο αυτομόληση από την κοινωνία των προσώπων, φανερώνει και διολίσθηση σε κάποιο είδος αναισθησίας, αφασίας των αισθητηρίων, περίπου χαύνωσης.<br />
Aλλιώς δεν εξηγείται τέτοια νέκρωση του φυσικού ενστίκτου αυτοσωτηρίας. Aκόμα και ο τόσο αδικημένος σε προσόντα, ολίγιστος των Παπανδρέου ή ο τόσο έγκαιρα φυλακισμένος στην απομόνωση της επαγγελματικής πολιτικής Σαμαράς θα μπορούσαν να έχουν αντιληφθεί το προφανέστατο, αν δεν είχαν προσβληθεί από τον ιό της απώλειας επαφής με την πραγματικότητα: Oτι μόνο ο εξοβελισμός από τον κομματικό στίβο όλων, μα όλων των υπόλογων για την ανυπόφορη καταστροφή και τη διεθνή καταισχύνη, μόνο η διάλυση των νεκρών κομματικών τους σχημάτων, η συγκρότηση εξ υπαρχής καινούργιων κομμάτων με άφθορες κοινωνικές δυνάμεις και ανεξευτέλιστη ονομασία, θα μπορούσε να διασώσει την υπόληψή τους σήμερα και στην Iστορία.<br />
Aλλά ποια λογική θα ισχυριζόταν ότι έγιναν αρχηγοί, και οι δυο, με φιλοδοξίες υπόληψης, φιλοδοξίες να σημαδέψουν την Iστορία; Tην αρχηγική ηδονή της εφήμερης στιγμής κυνηγάνε, είναι ολοφάνερο, κι ας πληρώνουν την ηδονή τους αυτή, με δυστυχία και απόγνωση, 800.000 άνεργοι ή, με εξευτελισμό και αγωνιώδη αβεβαιότητα, άλλα εφτά εκατομμύρια Eλλήνων.<br />
<div closure_uid_8yj573="141">Δυστυχώς, ούτε η κριτική (και η πιο ειλικρινής και ανυστερόβουλη) ούτε οι παραινέσεις για οφθαλμοφανώς σωτήριες πρωτοβουλίες επηρέασαν ποτέ τις μετριότητες που αναρριχώνται (ή ξένα συμφέροντα τις εγκαθιστούν) στην εξουσία. Tουλάχιστον για να κάνουν τη φιγούρα τους και μόνο, ας θεσπίσουν στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για τραμπούκους ποδοσφαιρόφιλους.</div><div closure_uid_8yj573="141"><br />
</div><div closure_uid_8yj573="141">Και για την αντιγραφή:</div><div closure_uid_8yj573="141"><br />
</div><div closure_uid_8yj573="141">Κώστας Μακρής</div><div closure_uid_8yj573="141"><br />
</div><div closure_uid_8yj573="141"><br />
</div><br />
</div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-43252968778160245992011-07-18T01:32:00.001+03:002011-07-18T01:35:25.906+03:00Γιατί απόβλητο το πολιτικό προσωπικό<span style="background-color: yellow;">Tου Χρηστου Γιανναρα</span><br />
<br />
Tο πρόβλημα είναι ένα και αδυσώπητο, δεν επιτρέπει θεματική ποικιλία στις επιφυλλίδες: Tι πρέπει να γίνει για να ξαναλειτουργήσει η ζωή στη χώρα μας. Πώς να νικήσουμε τον εφιάλτη της ανασφάλειας, τον πανικό από το φάσμα της ανεργίας, από το ενδεχόμενο της πείνας, της οχλοκρατίας που μετράει κιόλας θύματα.<br />
Eίναι σε όλους μας ολοφάνερο ότι δεν υπάρχει κράτος ικανό να αποτρέψει τα χειρότερα, να προστατέψει στοιχειωδώς τον πολίτη. Στίφη υπανθρώπων, τάχα για να μην ψηφιστεί το «μεσοπρόθεσμο», συνέτριψαν σε ελάχιστες ώρες ό, τι σμιλεύτηκε σε μάρμαρο για να έχει η πρωτεύουσα «κεντρική πλατεία» έστω επαρχιώτικης ευπρέπειας. Eίκοσι τόνοι μάρμαρο γίνανε θραύσματα, («K» 3.7.2011), όπλα φονικά για τη φυσική εξόντωση, δολοφονία από πρόθεση, των παιδιών που βγάζουν μεροκάματο με στολή αστυνομικού, όπως σε κάθε οργανωμένη, μη οχλοκρατούμενη συλλογικότητα.<br />
Aλλά τα δύσμοιρα παιδιά παίρνουν εντολές από τον κρετινισμό της εξουσιαστικής ιδιοτέλειας. Kαι η εντολή αυτή τη φορά ήταν, να απαντήσουν στους είκοσι τόνους των μαρμάρινων θραυσμάτων με τόνους ασφυξιογόνων αερίων. Kαι να εκτοξεύουν οι αστυνομικοί, συντονισμένοι με την εγκληματική παράνοια, τα ίδια θραύσματα καταπάνω στο πλήθος, τυφλά. Δεν ακούστηκε ποτέ το ανάλογο στη διεθνή πρακτική. Aκόμα και σε καθεστώτα τριτοκοσμικά, πρωτάρηδων σε αστυνομικές μεθόδους κάφρων, μια διαδήλωση που εξελίσσεται σε ομαδική κακουργία επιχειρώντας εκ προθέσεως δολοφονίες υπαλλήλων του κράτους, εξουδετερώνεται σε ελάχιστο χρόνο με λαστιχένιες σφαίρες, εκτοξευτήρες νερού, αστραπιαίες συλλήψεις που οδηγούν σε ποινές απόπειρας εσκεμμένων ανθρωποκτονιών.<br />
H χώρα είναι ολοφάνερα ακυβέρνητη, την εξουσιάζουν ανθρωπάρια απίστευτης ανικανότητας, μικρόνοιας και ασυνειδησίας. Δεν μπορούν να ελέγξουν ούτε τα ποινικού δικαίου εγκλήματα, τα «γκρουπούσκουλα» των ψυχανώμαλων σαδιστών του κοινωνικού περιθωρίου στην καρδιά της πρωτεύουσας. Eλάχιστες μέρες μετά τη φρίκη των βανδαλισμών στην πλατεία Συντάγματος, ξεγυμνώθηκε εκρηκτικά και το από χρόνια ανεξέλεγκτο σκάνδαλο του ποδοσφαιρικού υποκόσμου, θρεμμένο και κανακεμένο από όλο το φάσμα του κομματικού κουκλοθέατρου. Kαι αμέσως μετά οι δημόσιες καταγγελίες (πόσοι άραγε αγνοούσαν το γεγονός;) ότι τους διευθυντές των Eφοριών δεν τους επιλέγει και τοποθετεί το υπουργείο Oικονομικών, αλλά οι συνδικαλιστικές ηγεσίες – όπως άλλωστε συμβαίνει και στις περισσότερρες δημόσιες υπηρεσίες.<br />
Λογικό είναι να υποθέτει ο πολίτης (έστω με δόση απλοϊκού, αισιόδοξου λαϊκισμού) ότι οι χαρτοκοπτικές φιγούρες της εξουσίας, μόλις περαιώσουν την εντεταλμένη (όπως μοιάζει στη λογική μας) εκποίηση της κοινωνικής περιουσίας, θα φυγαδευτούν νύκτωρ από τη χώρα – από τώρα κιόλας δεν τολμάνε να εμφανιστούν σε δημόσιο χώρο, είναι, στην κυριολεξία, κοινωνικά απόβλητοι. Aλλά η ίδια η ελλαδική κοινωνία πώς προετοιμάζει το μέλλον της, πώς προβληματίζεται για την ανασύνταξή της, αν και όταν κατορθώσει να αποτινάξει τον ζυγό της φεουδαλικής κομματοκρατίας;<br />
Δυστυχώς η δημοσιογραφία, κατά μέγιστο ποσοστό, όπως και η δημοσιογραφούσα «διανόηση» ή οι σωρηδόν «εκφραστές της κοινής γνώμης» στα κανάλια, εξαντλούν τα προβλήματα της ελλαδικής κοινωνίας στη συντελεσμένη οικονομική καταστροφή – τίποτε άλλο. Πρώτη ανάγκη, απόλυτη προτεραιότητα, μοναδικό κριτήριο ποιότητας της ζωής το χρήμα, το δάνειο χρήμα, το αγορασμένο με ξεπούλημα κοινωνικών αγαθών, ιστορικών θησαυρισμάτων, ίσως και πατρώας γης. Πνίγονται, αγνοούνται προγραμματικά όσες φωνές κραυγάζουν απεγνωσμένα ότι, έστω και οικονομική μόνο ανάκαμψη είναι αδύνατο να υπάρξει χωρίς αλλαγή του κοινωνικού ήθους, της κοινής νοο-τροπίας. Kαι το κοινωνικό ήθος είναι συνάρτηση όχι κηρυγμάτων ηθικολογίας, όχι εκκλήσεων για «βελτίωση» της ατομικής συμπεριφοράς, αλλά πρωταρχικά συνάρτηση κοινωνικών στοχεύσεων και θεσμικών μεταρρυθμίσεων: είναι πρωταρχικά πρόβλημα πολιτικό το κοινωνικό ήθος.<br />
Aπό το 1974 ώς σήμερα η ελλαδική κοινωνία ζει μιαν αφύσικη έκρηξη εφηβείας, που παρατεινόμενη (εν πολλοίς τεχνητά) μοιάζει παλιμπαιδισμός: Θέλει να αποτινάξει, σαν να τη βασάνιζε αιώνες, κάθε κοινωνική ευαισθησία, κάθε καταξίωση της αλληλεγγύης, των σχέσεων συνύπαρξης και κοινωνίας των αναγκών. Kάθε Eλλαδίτης ένα θηριώδες «εγώ», μια επιθετική απαίτηση ατομικών δικαιωμάτων, ένα ασύδοτο «θέλω», «ξέρω», «απαιτώ». Πρωτογονισμός ενστικτωδών ενορμήσεων, μηδενισμός κάθε «νοήματος» της ζωής και του θανάτου. Kάθε παραμικρή πτυχή της συλλογικότητας πεδίο λυσσώδους πάλης, ποιο «εγώ», θα πλεονεκτήσει σε καταναλωτική ευχέρεια, σε χρήση εξουσίας, σε απόλαυση σεξουαλική.<br />
H έκρηξη χρειαζόταν έναν λουστραρισμένο ιδεολογικό εξωραϊσμό. Tον πρόσφερε με ιδιοφυή δολιότητα ο Aνδρέας Παπανδρέου: H κλοπή κοινωνικού χρήματος έγινε «δικαίωμα δώρου» στο άτομό μας. O γκανγκστερικός ανήθικος εκβιασμός των αδύναμων, «απεργία κοινωνικού κόστους». H ανατριχιαστική φαυλότητα του κομματικού κράτους βαφτίστηκε «ο λαός στην εξουσία». H ισοπεδωτική κατάργηση κάθε διάκρισης ποιοτήτων, «εκδημοκρατισμός». H αριστεία, «ελιτίστικος σκοταδισμός», η φιλοπατρία, περίπου «φασισμός».<br />
Mε ταχύτητα εκπληκτική, το εξουσιαστικό ιδεολόγημα επενδύθηκε σε θεσμικά μορφώματα, κυρίως παιδείας, πληροφόρησης, κρατικής προπαγάνδας, οι αρχές του παπανδρεϊκού αμοραλισμού έγιναν τα αυτονόητα αντανακλαστικά της ελλαδικής κοινωνίας. Πρωτοστάτησαν και στελέχωσαν τον «μετασχηματισμό» της κοινωνίας σε διαπάλη ατομοκεντρικών διεκδικήσεων οι καριερίστες της τάχα και «ανανεωτικής» Aριστεράς. Oσο για τα πολιτικά έκγονα του «εθνάρχη» Kαραμανλή, καταπτοημένα, ζήλευαν, και πάλευαν παιδαριωδώς να μιμηθούν τη συνταγή της παπανδρεϊκής επιτυχίας.<br />
H λογική της κοινωνικής εμπειρίας λέει: Eίναι εξ ορισμού αδύνατη η οικονομική ανάκαμψη, αν δεν επανακάμψουμε σε κοινωνικές προτεραιότητες. Προστατευμένα από τον νόμο, ναι, τα ατομικά δικαιώματα, αλλά πολιτική προτεραιότητα (θεσμική και παιδευτική) στην αλληλεγγύη, στις σχέσεις κοινωνίας, στον σεβασμό της ποιότητας, στην αριστεία. Aυτό σημαίνει σήμερα, συγκρότηση του κράτους εξ υπαρχής. Kαι το καινούργιο μπορεί να γεννηθεί, μόνο αν αποβληθούν από τον δημόσιο βίο όλοι, μα όλοι όσοι στοιχειώνουν στην Eλλάδα το παλιό. Oσοι λογαριάζονται σαν τάχα και πολιτικό προσωπικό της χώρας. Aχρείοι.M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-59522685488040293852011-07-02T16:57:00.003+03:002011-07-02T17:04:22.477+03:00The American Dream By The Provocateur Network<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Ενα πολυ ενδιαφερον Video. Το θεμα δεν ειναι να καταστρεψουμε την Αθηνα, ουτε να κατατρωμε τις σαρκες μας προσπαθωντας να αντισταθουμε στο κακο που μας βρηκε.<br />
Το προβλημα ειναι πολυ βαθυτερο και χρειαζεται παγκοσμια συνενοηση και δραση για να το καταπολεμησουμε.<br />
Δεν θα ειναι ουτε ευκολο ουτε απλο, αλλα ισως η τεχνολογια μας δωσει τα οπλα για να πολεμησουμε.<br />
Βασικο σημειο η ενημερωση και η οργανωση, και μετα η δραση...</div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-69135813196807710122011-06-23T23:22:00.001+03:002011-06-23T23:24:25.217+03:00Η επικαιρότητα κατά Λεμπόν και Λεμπέση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Γράφει ο <b style="color: blue;">Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος</b><br />
Ο Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος είναι δημοσιογράφος. Επίτιμος διεθνής πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και πρώην πρόεδρος της ΈΣΠΗΤ.<b style="color: blue;"> </b><br />
<br />
<h1 class="single_h1">Η επικαιρότητα κατά Λεμπόν και Λεμπέση</h1>Επειδή και εγώ είμαι “αγανακτισμένος”, από μαζοχισμό ίσως, κάθησα και ξαναδιάβασα τρία βιβλία. Το ένα είναι “Η Ψυχολογία των Όχλων” του Γουστάβου Λεμπόν, βιβλίο που γράφτηκε το 1895, σε μία περίοδο όπου η Γαλλία βρισκόταν σε οξύτατη κοινωνικο-πολιτική κρίση. Το δεύτερο είναι “Η Επαναστατημένη Μάζα και η Τεράστια Σημασία των Βλακών εν των Συγχρόνω Βίω” του Ευάγγελου Λεμπέση. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε πριν 90 χρόνια και επανεκδόθηκε στην Ελλάδα το 1988 από τις Εκδόσεις Των Φίλων. Το τρίτο βιβλίο είναι το “Πώς Πεθαίνουν οι Δημοκρατίες”, του Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ, που στην Ελλάδα εκδόθηκε το 1986 από την Ευρωεκδοτική.Στο πρώτο βιβλίο, ο Γ.Λεμπόν αναφέρει ότι η μάζα είναι ένα συνοθύλευμα ατόμων που έχουν μία νοητική ενότητα και που συγχωνεύονται σε ένα κοινό αίσθημα και πνεύμα. Έτσι, ακόμα και τα πιο ευφυή και μορφωμένα άτομα, στην μάζα εξισώνονται προς τα κάτω. Ο πιο μορφωμένος και ο πιο ψύχραιμος καταντά να αξίζει όσο και ο λιγότερο ορθολογικός και “πολιτισμένος”. Η συνείδηση είναι ατομική, το υποσυνείδητο είναι συλλογικό. Στην κυριαρχία αυτή των βαθύτερων και ανορθολογικών τάσεων οφείλεται και το αίσθημα της ακατανίκητης δύναμης που χαρακτηρίζει την μάζα –και που εντείνεται από τον μεγάλο αριθμό, την ανωνυμία και την ανευθυνότητα. Το άτομο κυριεύεται από ένστικτα που, αν ήταν μόνο του, θα περιόριζε.<br />
Τα μαζικά άτομα, κατά τον Γ. Λεμπόν, δεν μπορούν να σκεφθούν λογικά, δεν γνωρίζουν τις αποχρώσεις, δεν ανέχονται τον αντίλογο και δεν προάγουν στο εσωτερικό τους τις διαλεκτικές συζητήσεις, υιοθετώντας ή απορρίπτοντας τις απόψεις στο σύνολό τους. Είναι ετεροκίνητα, εύπιστα, ευμετάβλητα, ασταθή, παρορμητικά, μισαλλόδοξα, δογματικά, ουτοπικά, αυταρχικά και συντηρητικά –ειδικά το τελευταίο σημαίνει ότι τείνουν να επαναφέρουν την παλαιά τάξη πραγμάτων…<br />
Έτσι, η νοητική συγκρότηση της μάζας την καθιστά ιδιαίτερα ευπρόσβλητη σε απλοϊκές θεμελιώδεις ιδέες, βαθειά ριζωμένες στο ασυνείδητο, που αποτελούν μέρος των “κληρονομικών” αποθεμάτων του κάθε έθνους. Οι ιδέες που για διάφορους συγκυριακούς λόγους εισέρχονται στην συλλογική ψυχή μπορεί να αποκτήσουν τεράστια δύναμη και να έχουν σημαντικότατες επιπτώσεις, οδηγώντας σε πολέμους και επαναστάσεις. Οι συλλογισμοί της μάζας είναι “πρωτόγονοι”, χονδροειδείς, αναλογικοί, γενικευτικοί κλπ., ενώ καταλαβαίνουμε γιατί οι εικόνες μπορεί να ασκήσουν μεγάλη επιρροή στην φαντασία της. Η τελευταία είναι κατ’ εξοχήν έδρα της “πνευματικής ζωής” του πλήθους και η τέχνη της διακυβέρνησής τους συνίσταται στην τέχνη της έξαψης και του εντυπωσιασμού, της διέγερσης αυτής της φαντασίας, κυρίως μέσω δυνατών και υποβλητικών εικόνων, λέξεων και συνθημάτων, ύμνων και τραγουδιών, κ.α.<br />
Από την πλευρά του, ο Ευάγγελος Λεμπέσης επισημαίνει ότι, όπως προκύπτει από την ιστορική εμπειρία, η μάζα και ο αρνητισμός της είναι ο προθάλαμος για πολιτικές εκτροπές, όπως για παράδειγμα η ανάδυση της χιτλερικής Γερμανίας. Στο πλαίσιο αυτό, η επικοινωνία με την μάζα (προπαγάνδα) έχει μία ανορθολογική βάση, τις συλλογικές πεποιθήσεις, και, κυρίως, ένα εργαλείο, την υποβολή (άμεση ή από απόσταση). Η τελευταία συνίσταται στο να “βάζουμε” στο μυαλό του “μαζικού ανθρώπου” μία ιδέα και αυτός να αισθάνεται ότι την έχει σκεφτεί ο ίδιος, να ταυτίζεται με αυτήν. Πρόκειται για μία ειδική κατάσταση –και για την οποία γινόταν πολύς λόγος την εποχή εκείνη– παραπλήσια προς αυτήν της σαγήνης που ασκεί ο υπνωτιστής στον υπνωτισμένο, χαρακτηριζόμενη από την παραλυσία της ζωής του εγκεφάλου, την εξαφάνιση της συνειδητής προσωπικότητας, της κρίσης και της βούλησης και την κυριαρχία των ασυνείδητων δραστηριοτήτων.<br />
Ένα από τα αποτελέσματα της υποβολής είναι και η νοητική μετάδοση, δηλαδή η έντονη και ταχεία μετάδοση συναισθημάτων και πράξεων στο εσωτερικό της μάζας, κάτι που αποτελεί ένα είδος νοητικής και πολιτισμικής παλινδρόμησης, οπισθοχώρησης πολλών βαθμίδων στην κλίμακα της προόδου.<br />
Τέλος, ο Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ εξηγεί στο βιβλίο του ότι κάθε δημοκρατικό πολίτευμα εκτρέφει στο εσωτερικό του αυτούς που θέλουν να το καταργήσουν. Συνήθως δε η διαβρωτική δράση τους αρχίζει από τον εξευτελισμό των θεσμών, την απαξίωση του πολιτικού προσωπικού και την σκόπιμη καλλιέργεια ενός «κενού» που την δεδομένη στιγμή έρχονται να καλύψουν κάποιοι “σωτήρες”. Τεράστιος είναι δε στην διαδικασία αυτή και ο ρόλος των κατά Λένιν “χρήσιμων ηλιθίων”.<br />
Αυτά τα ολίγα, για εκτόνωση της “αγανάκτησης”.<br />
<h1 class="single_h1"> </h1></div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-71749863395243925062011-06-15T19:35:00.000+03:002011-06-15T19:35:01.682+03:00Ο μεγας θεατρανθρωπος Τσιπρας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Μηπως γνωριζει κανεις να μου πει σε ποια σχολη θεατρου εχει φοιτησει ο Τσιπρας???<br />
Φαινεται παντως οτι ηταν εξαιρετικος μαθητης. <br />
Του παει και το γυαλι και το εκμεταλευεται ο αχρειος!<br />
</div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-62365316714057399552011-06-08T22:53:00.000+03:002011-06-08T22:53:35.397+03:00Δεν το ειπε για μας, τους αλλους εννοουσε!!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Σημερα 8 Ιουνιου Ο Jose Barroso ειπε, αναμεσα σε οσα ακουμε καθε μερα, οτι πρεπει οι Ελληνες πολιτικοι να πουνε την αληθεια στον λαο. Αυτονοητη η παραινεση, αν και δεν καταλαβαινει ο ανθρωπος οτι εδω ειναι βαλκανια, δεν ειναι παιξε γελασε.<br />
Ρωτηθηκε ο κυβερνητικος εκπροσωπος (τρομαρα του), ο Πεταλωτης, για να σχολιασει την δηλωσε, και εκστομισε το απιστευτο: Δεν εννοουσε εμας (την κυβερνηση) ο Barroso, για τους αλλους το ειπε αυτο!!!!<br />
Δεν θα περιμενε κανεις απο ενα ερπετο σαν αυτο να εχει ηθος και αισθημα ντροπης για το ανηθικο. Προφανως αυτος ο με το βλεμα της αγελαδας θεωρει οτι εχουμε ολοι ευφυια του δικου του βαθμου, ισως και χαμηλοτερη!<br />
Ισως τελικα η μονη τιμωρια για ερπετα της πολιτικης σαν και αυτον να ειναι η τιμωρια κατ'ευθειαν απο τον λαο,με καθε μορφη, οπως εκσφενδονηση αυγων, γιαουρτιων, λιθων, και ει δυνατον να πεσουν και μερικες σφαλιαρες! </div>M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-40918630978495273732010-09-12T09:16:00.000+03:002010-09-12T09:23:55.336+03:00Απο την μεταπολίτευση του 1974 στην χρεωκοπία του 2010Το κείμενο που ακολουθεί είναι αναδημοσίευση από το περιοδικό Μανιφέστο www.manifestomag.gr και το υπογράφει ο <strong>Θεόδωρος Ε. Παντούλας</strong><br /><br />Έχω την εντύπωση –εάν εξαιρέσουμε τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α.- ότι η τελευταία φορά για την οποία μπορούμε ως Νεοέλληνες να είμαστε υπερήφανοι είναι το έπος του 1940 και η εθνική αντίσταση. Μετά, στο όνομα μιας καθ’ όλα συζητήσιμης κοινωνικής δικαιοσύνης, άρχισε η αδελφοκτονία. Η πατρίδα γλίτωσε βεβαίως από τον υπαρκτό σοσιαλισμό αλλά τα ερείπια της ρημαγμένης χώρας μας παραδίδονταν στους μαυραγορίτες, στους δωσίλογους και στις παρακρατικές οργανώσεις τους. Όχι ότι δεν υπήρχαν άλλοι Έλληνες αλλά αυτό ήταν το πολιτικό προσωπικό της εξ’ Αιγύπτου ορμώμενης εθνικοφροσύνης μας και της υπερατλαντικής εντέλει επιλογής μας....<br /><br />Η, κατά κύριο λόγο, αγροτική χώρα μας μετεμφυλιακά έπαυε να είναι αγροτική. Η μισή αγροτική Ελλάδα στριμωχνόταν στις παρυφές των αστικών κέντρων κι άλλη μισή ετοίμαζε μπαγκάζια για την Γερμανία και την Αμερική. Οι υπόλοιποι απλώς υπέγραφαν πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων ή πούντιαζαν στα ξερονήσια του «εθνικού» φρονηματισμού.<br />Οι ξενιτεμένοι, έχω την υποψία ότι μπορεί να και να σώθηκαν, διασώζοντας μιαν άλλη Ελλάδα. Όσοι έμειναν –ξενιτεμένοι στον ίδιο τους τον τόπο και παρά την κυρίαρχη ρητορεία που ακαμάτως τους θύμιζε από ραδιοφώνου ότι είναι 3000 χρόνων γέροι- δεν μπορούσαν να σώσουν την Ελλάδα. Γι’ αυτό και αφέθηκαν στην made in Greece «αντιπαροχή», που –όπως θα έλεγε ο μαΐστορας Φώτης Κόντογλου- σφεντόνισε τον λαό μας από την στρούγκα στην πολυκατοικία. Δίναμε αντιπαροχή τα γονικά μας κι αναπαύαμε την μικρομεσαία λαχτάρα μας για κοινωνική άνοδο σε νεόδμητα λίβινγκ ρουμ. Θέλω να θυμίσω ότι το πέρασμα από την παλιομοδίτικη αρχοντιά του «τι ψυχή θα παραδώσω» -αυτή ήταν η παράδοση του παλιού τόπου μας- στον μεταμοντέρνο νεοπλουτισμό του «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κώλος μας» -αυτή είναι η παράδοση του καινού τρόπου μας- ήταν και γρήγορο και εύκολο και μαζικό. Και κοντά στο έγκλημα της αντιπαροχής –έγκλημα πολεοδομικό αλλά και ιστορικό- ερχόταν και το έγκλημα της τουριστικής «ανάπτυξης». Προκειμένου να κόψουμε λίγα εισιτήριο παραπάνω αρνηθήκαμε τον ίδιο μας τον εαυτό, παριστάνοντας κάποιον άλλον. Το αποτέλεσμα; Πλημμυρίσαμε στο τζατζίκι και γεμίσαμε ιμιτασιόν Ζορμπάδες.<br />Αυτό ήταν για δεκαετίες το αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας. «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου». Αντιπαροχή και τσιμέντωμα. Κι αυτό το πρότυπο η επταετία των Συνταγματαρχών το έκανε εθνικό ιδεώδες. Ο πολιτικός κόσμος μας έκανε αυτό που από πάντοτε ήξερε με επιδεξιότητα να κάνει σε ανάλογες περιπτώσεις: την κοπάνησε κι επιδόθηκε στον ανά την υφήλιο επιδοτούμενο τουρισμό.<br />Κι εδώ έμεινε ένας λαός προσφύγων, ένας λαός στερημένος και των βωμών και των εστιών του που αμαχητί είχε παραδοθεί στον απορφανισμό του. Ο Παττακός έκοβε βόλτες μ’ ένα μυστρί κι εμείς χορεύαμε τσάμικα το πρωί και σέικ το βράδυ.<br />Όσοι βεβαίως δεν αναπαύονται στις επετειακές πομφόλυγες γνωρίζουν ότι η πτώση της Χούντας δεν υπήρξε έργο καμιάς καθολικής λαϊκής αντίστασης. Ο Παναγούλης ήταν η εξαίρεση. Κανόνας ήταν οι «νοικοκυραίοι» που κοίταζαν να κάνουν την δουλειά τους. Να βάλουν φως, να βάλουν νερό, να βάλουν τηλέφωνο, να βάλουν και τον γιο τους στο άσυλο του Δημοσίου. Η πτώση της Χούντας ήταν αποτέλεσμα άλλων συγκυριών και συνοδεύθηκε από μια διαρκή εθνική καταστροφή: την τουρκική κατοχή της Κύπρου μας –που για την κυρίαρχη μεταπολιτευτική αρπαχτή ήταν -και είναι- «μακριά».<br />Ο «εθνάρχης» είχε έρθει από το Παρίσι να κυβερνήσει τους ιθαγενείς κουβαλώντας μαζί του όλο τον παλαιοκομματικό συρφετό. Επιπλέον οι ηττημένοι του 1949 έμπαιναν και πάλι στο παιχνίδι –αυτή την φορά όμως όχι ως διεκδικητές της εξουσίας αλλά ως κολαούζοι της.<br />Με αυτές λοιπόν τις αποσκευές μας δεξιώθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, δικαιώνοντας όλο τον αρχοντοχωριάτικο και χρόνιο κομπασμό μας. Ήμασταν η κοιτίδα της Ευρώπης αλλά καθόλου Ευρωπαίοι. Αλλά αυτό το τελευταίο είχε ελάχιστη σημασία μέσα στην σχεδόν πάνδημη χαρά. Σημασία είχε ότι η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης ξέπλενε το αμαρτωλό της παρελθόν κι επέστρεφε στην αθωότητα μιας χώρας με ευρωπαϊκά εύσημα.<br />Η αυτοαθωωμένη όμως Ελλάδα διψούσε και για σοσιαλισμό. Κι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πολλά αποθέματα σοσιαλιστικής ατάκας για να την ξεδιψάσει. Ήξερε δε πολύ καλά να κλείνει το μάτι σε όσους λιγουρεύονταν την εξουσία. «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Στις 18 του Οκτώβρη του 1981 ο λαός -επιτέλους- ερχόταν στην εξουσία και το πανελλήνιο σοσιαλιστικό κίνημα στην κυβέρνηση. Θυμίζω στους νεώτερους ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ λειτούργησε περίφημα ως ταξιθέτης στο γιουρούσι που έκανε ο λαός μας στην δημόσια διοίκηση. Ο αγώνας τώρα διορίζεται. Τέρμα οι ρετσίνες. Άρχισαν τα μακροβούτια στα σπέσιαλ «ουίσκια». Η ελληνική εκδοχή του σοσιαλισμού υπήρξε εξόχως γενναιόδωρη. «Ένα δωράκι στον εαυτό του» εδικαιούτο να κάνει ο κάθε κρατικός λειτουργός. Το ύψος της αξίας αυτών των δώρων ήταν που με σπουδή εσυζητείτο αν και ο τότε πρωθυπουργός υποστήριζε ότι ο πήχυς δεν έπρεπε να υπερβαίνει τα 500.000.000 παλιές καλές δραχμούλες. Οι συνεργάτες του όμως έκαναν πρωταθλητισμό. Και χιλιάδες κομματικοί κλακαδόροι, που δεν τους γνώριζε ούτε ο θυρωρός τους, βρέθηκαν μ’ ένα πούρο στο ένα χέρι και με τα τιμημένα λάβαρα του εγχώριου σοσιαλισμού στο άλλο. Ήταν η εποχή που μεταπολιτευτική μας δημοκρατία κραταιωνόταν διακινώντας δεξιά κι αριστερά «πάμπερς».<br />Η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη<br />που φτάνει στον γνωστό αγριορωμιό<br />στο ντάτσουν μιας φυλής που ζει φευγάτη<br />απ’ ό,τι ελληνικό στον κόσμο αυτό.<br />Τόση αλήθεια όμως δεν την άντεξε ούτε ο Διονύσης Σαββόπουλος που κατά τα λοιπά την στιχούργησε!<br />Ήταν ζήτημα χρόνου η πρώτη ηχηρή διάψευση, η οποία και δεν άργησε καθόλου αλλά ήρθε από εκεί που κανείς δεν την περίμενε. Την πτώση του τείχους ακολουθούσε μια γεωπολιτική αμηχανία και η χώρα κατακλύσθηκε από τους απόκληρους του ανύπαρκτου σοσιαλισμού και τους κληρωτούς της υπαρκτής παγκοσμιοποίησης. Από εργαζόμενοι γίναμε εν μια νυχτί εργοδότες. Η χώρα γέμισε με αυθαίρετα εξοχικά που οικοδομούσαν οικονομικοί μετανάστες, επιβεβαιώνοντας την επίπλαστη προκοπή μας. Οι «σύμμαχοι» είχαν άλλες σκοτούρες.<br />Η «οικουμενική» και ό,τι την ακολούθησε ήταν ένα διάλειμμα που πιστοποίησε ότι οι εκδρομείς του ’60, της μεταπολίτευσης η βλαμμένη γενιά, η γενιά του νέου εγωισμού είχε ήδη αντικαταστήσει τα οράματα της νεότητάς της μ’ ένα όραμα ευζωίας και κονόμας.<br />Ένας πρώην πράκτορας έγινε ο πλουσιότερος άνθρωπος της χώρας. Και μαζί του έγινε κοινό μυστικό ότι κουμάντο έκαναν διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες που μας προέκυψαν από το πουθενά και ο πολιτικός κόσμος τους έκανε τα θελήματα. Ο χώρος της ενημέρωσης άρχισε να ελέγχεται από τους εργολάβους του δημοσίου. Κι όλοι μαζί –μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοδημοσιογράφοι και πολιτικοί- πέταγαν ξεροκόμματα στο πόπολο.<br />Η διαφθορά, με όλη την μεταπολιτευτική εκγύμναση, πλέον είχε γίνει κοινωνική κατάκτηση. Κι οι Πανέλληνες βαρυστομάχιαζαν μπουκώνοντας ευρωπαϊκά πακέτα, επιδοτήσεις κι αργομισθίες.<br />Η Ελλάδα κοιταζόταν στον καθρέφτη κι έφτυνε τον εαυτό της να μην τον βασκάνει. Τι κι αν το κρατίδιο των Σκοπίων μας έβγαζε την γλώσσα; Τι κι αν ο αέρας έπαιρνε την σημαία μας, τι κι αν καιγόμαστε τα καλοκαίρια και πλημμυρίζουμε τις βροχές, τι;... Εμείς ήμασταν οι ισχυροί των Βαλκανίων. Και μπορεί η ισχυρή χώρα μας να μην παράγει τίποτε, αλλά οι Έλληνες –ως γνωστόν- αεί παίδες. Κι ως παίδες διαπρέπαμε στο παιχνίδι. Ένας ολόκληρος λαός αγόραζε και πουλούσε αέρα στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Ο «εκσυγχρονισμός» μας όμως σκόνταψε σε παχύδερμους επενδυτές που έχασαν αίφνης τα κλοπιμαία τους.<br />Την ώρα που βούλιαζε το «Σάμινα» εμείς πατάγαμε την μπανανόφλουδα της Ολυμπιάδας που έγινε η νέα μεγάλη ιδέα μας. Όταν τέλειωσε το πλούσιο πάρτι συγχαρήκαμε από καρδιάς τους εαυτούς μας και διαπιστώσαμε έντρομοι ότι είχαμε πλούσιους εργολάβους αλλά τριτοκοσμικές υποδομές.<br />Χρειαζόταν επανίδρυση το κράτος αλλά αυτός που την ευαγγελίστηκε προτίμησε τα νταηλίκια στα σουβλατζίδικα, παρά την πραγμάτωσή της. Στα τρωκτικά του «εκσυγχρονισμού» προστέθηκαν οι κουμπάροι της «επανίδρυσης». Ήταν και τα σόγια μεγάλα και το καράβι άρχισε να μπάζει από παντού.<br />Και φθάσαμε σήμερα ένας κοινός πολιτικός απατεώνας ή ένας μειωμένης αντίληψης άνθρωπος να γίνει πρωθυπουργός της χώρας υποσχόμενος ότι «λεφτά υπάρχουν». Το πόσο γρήγορα διέψευσε τον εαυτό του υποθέτω ότι όλοι το γνωρίζουμε. Μετά από μια διεθνή επαιτεία, όπου με κάθε τρόπο διαφημίστηκε η αναξιοπιστία μας στην οικουμένη, φτάσαμε στον καρνάβαλο του Καστελόριζου, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.<br />Αλλά η κρίση είχε και κάτι θετικό: ανέδειξε όλες τις παθογένειες που κρύβαμε κάτω από το μεταπολιτευτικό μας χαλί και χάλι. Κολοβή «δημοκρατία», πελατειακό παρακράτος, υδροκέφαλο δημόσιο τομέα, κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, έλλειψη κοινωνικής συνοχής, σχεδιασμού, αξιών και οραμάτων για το μέλλον του τόπου.<br />Κι αντί –έστω και τώρα, στο και 5’ – να κάνουμε μια ειλικρινή κουβέντα, εμείς στρουθοκαμηλίζουμε. Και κοιτάμε να περισώσουμε ό,τι μπορούμε για τους εαυτούς μας. Γι’ αυτό και δεν μας ενοχλούν οι μεσήλικες συνταξιούχοι της Ολυμπιακής, αρκεί να είναι στην οικογένειά μας.<br />Αλλά θα μου πείτε –και δίκιο θα έχετε- ποιοι να την κάνουν αυτοί την κουβέντα; Αυτοί που δημιούργησαν την κρίση κι αφού αμνήστευσαν τους εαυτούς τους βγάζουν δεκάρικους για την σωτηρία της πατρίδας; Και ποιοι να τους ακροαστούν; Μια κοινωνία που διαδηλώνει «να καεί το μπουρδέλο η βουλή» όταν αυτή η ίδια σταβλιζόταν για όλη την μεταπολίτευση στα κομματικά παραμάγαζα;<br />Το πρόβλημα της χώρας πριν από οικονομικό είναι πολιτικό. Και δεν έχουμε μόνο έλλειμμα πολιτικής αλλά και έλλειμμα πολιτών.<br />Κι αν αυτή η κοινωνία –η συστηματικά εκπαιδευμένη στην ιδιώτευση- δεν διεκδικήσει και πάλι την αξιοπρέπειά της τίποτε δεν θα αλλάξει। Θα είμαστε και του χρόνου εδώ κουβεντιάζοντας και σιχτιρίζοντας τους ίδιους και τα ίδια. Θα μου πείτε ότι είναι τουλάχιστον παρήγορο ότι απαξιώνεται το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Και θα συμφωνήσω μαζί σας μόνο που υπάρχει ο κίνδυνος μαζί με τ’ απόνερα να πετάξουμε και το μωρό. Κι εν προκειμένω το μωρό είναι η ίδια η πολιτική. Η δυνατότητα, δηλαδή, να ορίσουμε και να σχεδιάσουμε τις ζωές μας. Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω «ότι οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από τους καλούς ανθρώπους που δεν πάνε να ψηφίσουν» (George Jean Nathan).<br /><br />Και για την αντιγραφή: Κώστας ΜακρήςM@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-40753876779419421182010-08-02T19:02:00.000+03:002010-08-03T01:58:25.381+03:00Δελτία Ειδήσεων Μαζικής ΑποβλάκωσηςΤα δελτία ειδήσεων στις αναπτυγμένες χώρες διαρκούν λίγα λεπτά, ο παρουσιαστής είναι ένας και μοναδικός, οι αυτόπτες μάρτυρες εμφανίζονται σπάνια, δείχνουν φωτογραφίες και μικρά βίντεο από τα συμβάντα, παρουσιάζουν την επικαιρότητα της χώρας και την διεθνή επικαιρότητα και αυτό είναι όλο।<br />Στην <span id="SPELLING_ERROR_0" class="blsp-spelling-error">μπανανία</span> μας εδώ τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά। Τα δελτία ειδήσεων διαρκούν μία ολόκληρη ώρα στην καλύτερη περίπτωση, εκτός και αν υπάρχει έκτακτη επικαιρότητα όπου γίνονται πολύωρα, είναι σχεδόν <span id="SPELLING_ERROR_1" class="blsp-spelling-error">μονοθεματικά</span>, υπάρχει ένας κεντρικός παρουσιαστής, (επιμένοντας πως είναι δημοσιογράφος), και αμέσως μόλις αρχίσει το δελτίο ειδήσεων ξεπηδούν γύρω του παράθυρα στα οποία κατοικοεδρεύουν οι υποτιθέμενοι συνεργάτες του, και οι διάφοροι καλεσμένοι।<br />Οι συνεργάτες του κεντρικού και μεγαλόσχημου παρουσιαστή, μπορεί να είναι δημοσιογράφοι και αυτοί, κομματόσκυλο στην καλύτερη περίπτωση, και μάλιστα το δηλώνουν αυτό και ευθαρσώς!, μερικοί δε είναι και προφανέστατα ηλίθιοι, αλλά είναι και αυτό μέρος του σχεδίου <span id="SPELLING_ERROR_2" class="blsp-spelling-error">αποβλάκωσης</span>!<br />Είναι τέτοιος ο τρόπος επιλογής των ΄΄σχολιαστών΄΄ κομματόσκυλο δημοσιογράφων ώστε αυτομάτως να αρχίζει μια αντιπαράθεση για οτιδήποτε κληθούν να σχολιάσουν μιας και ο καθένας από αυτούς υποστηρίζει ξεκάθαρα την άποψη του κόμματος που υπηρετεί। Φυσικά ο όρος ΄΄δημοσιογραφική δεοντολογία΄΄ είναι μια γελοιότητα, και αυτό αποδεικνύεται και επιδεικνύεται καθημερινά στην τηλεόραση της <span id="SPELLING_ERROR_3" class="blsp-spelling-error">μπανανίας</span>।<br />Εκτός από δημοσιογράφους σχολιαστές, υπάρχουν και διάφοροι άλλοι μαϊντανοί που κοσμούν τα παράθυρα των κεντρικών δελτίων ειδήσεων, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι πολιτικοί και συνδικαλιστές, δυο είδη που έχουν πολύ κοντινή συγγένεια, είναι ξαδέλφια, και είναι επαγγελματίες ψεύτες και υποκριτές।<br />Δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να ακούσεις από τα χείλη τους την παραμικρή αλήθεια, ούτε φυσικά να βγάλεις συμπέρασμα για το τι είπαν। Είναι δεξιοτέχνες της ξύλινης γλώσσας της πολιτικής, και της αρλούμπας, με πανάξιο αρχηγό στην αρλούμπα τον ...Άκη φυσικά!<br />Το σκηνικό είναι στημένο, οι πρωταγωνιστές στην κωμωδία έχουν πάρει τις θέσεις τους, και αρχίζει το έργο!<br />Ο κεντρικός παρουσιαστής αρχίζει να εκφωνεί το πρώτο που πολλές φορές είναι και το τελευταίο θέμα, προβάλλει στη συνέχεια διάφορα βίντεο που δείχνουν τα ίδια και τα ίδια μερικές φορές, και αμέσως μετά ζητάει από τους ενοίκους των παραθύρων να σχολιάσουν το θέμα, και δίνει τον λόγο στον πρώτο εξ' αυτών। Αυτός αρχίζει την μπουρδολογία αλλά πριν προλάβει να ξεστομίσει τις πρώτες μπούρδες πετάγεται ένας άλλος, τον διακόπτει για να πει την δική του μπούρδα, και σε λίγο επικρατεί το απόλυτο χάος όπου ο καθένας μιλάει χωρίς να τον ακούει κανείς, μιλάνε όλοι μαζί, ίσαμε έξι <span id="SPELLING_ERROR_4" class="blsp-spelling-error">ανθρώποι</span>, τόσοι χωράνε στην οθόνη, τόσους μπορεί να στριμώξει ο σκηνοθέτης। Η φράση που ακούγεται μονίμως κατά την διάρκεια του <span id="SPELLING_ERROR_5" class="blsp-spelling-error">μπάχαλου</span> είναι: μη με διακόπτεις, εγώ δεν σε διέκοψα όταν μιλούσες (ψέμα).<br />Ο κεντρικός παρουσιαστής παρακολουθεί και αυτός το μπάχαλο χαμογελαστός, και αφού το αφήσει να ξεφύγει από κάθε έλεγχο σε κάποια φάση υποκρίνεται ότι ενοχλείται από τη χάβρα, και με αυστηρό ύφος επιβάλει σε όλους να σιωπήσουν, καθώς τους υπενθυμίζει ότι αυτός είναι ο ...συντονιστής του χάους!!!<br />Φυσικά σε ελάχιστο χρόνο επαναλαμβάνεται το ίδιο πράγμα, κανείς δεν έχει καταλάβει τίποτε απ' ότι ειπώθηκε, και άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός, και ο μέγας δημοσιογράφος ανακοινώνει ότι δεν έχει άλλο χρόνο και κλείνει με ένα χαμόγελο ευτυχίας το θέμα!<br />Αν στο πάνελ, αυτό το σίχαμα που βλέπουμε λέγεται ΄΄πάνελ΄΄ υπάρχει πολιτικός, του απευθύνουν μια στημένη ερώτηση και αυτός αρχίζει να απαντάει χωρίς φυσικά να απαντάει ποτέ, και αυτή είναι άλλωστε η τέχνη του πολιτικού, να μπορεί να απαντάει σε μια ερώτηση χωρίς ποτέ να απαντήσει! Φυσικά ο ερωτών δημοσιογράφος δεν μπαίνει στον κόπο να του ζητήσει εξηγήσεις, απλώς δέχεται την μη απάντηση με ένα ΄΄μάλιστα!!!΄΄।<br />Εννοείται ότι κατά την διάρκεια της μη απάντησης έχει πεταχτεί σαν την πορδή ο πολιτικός της αντιπάλου παρατάξεως που είναι και αυτός στο πάνελ για να πει την δική του άποψη για το θέμα και γίνεται πάλι της πουτάνας, χωρίς να βγαίνει κανένα συμπέρασμα।<br />Και η ζωή <span id="SPELLING_ERROR_6" class="blsp-spelling-corrected">συνεχίζεται</span> εν μέσω δελτίων ειδήσεων <span id="SPELLING_ERROR_7" class="blsp-spelling-error">αποβλάκωσης</span>, εν μέσω ενημερωτικών εκπομπών, πρωινών, μεσημεριανών, και <span id="SPELLING_ERROR_8" class="blsp-spelling-corrected">βραδινών</span>, οι δε δημοσιογράφοι και παρουσιαστές όλων αυτών βάζουν στην τεράστια τσέπη τους εκατοντάδες χιλιάδες το χρόνο για τις καλές τους υπηρεσίες, ακόμα και αυτοί που είναι εντελώς ηλίθια και γελοία υποκείμενα.M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1232255640786000756.post-2528095964815877502010-07-29T02:13:00.000+03:002010-07-29T02:16:02.166+03:00Το παρακάτω είναι πάντα επίκαιρο και σίγουρα μπορεί να ειπωθεί και για τα τεκταινόμενα αυτές τις μέρες με τους φορτηγατζήδες και όλους τους εις -ήδες।<br /><br />"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία।" <br />Ισοκράτης (436 π।Χ-338 π.Χ. )M@krishttp://www.blogger.com/profile/15082712833926707316noreply@blogger.com1