Επιτέλους Χρεοκοπήσαμε!

Ήταν να χρεοκοπήσουμε πολύ νωρίτερα, αλλά τα καταφέραμε χρόνια τώρα να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και τους κουτόφραγκους που μας ζητούσαν στοιχεία για την οικονομία μας. Γλιστράγαμε σαν τα χέλια, με καταπληκτική επιδεξιότητα, και καμαρώναμε γι' αυτό!
Μακάρι να είχαμε χρεοκοπήσει νωρίτερα, γιατί οι συνέπειες μάλλον θα ήταν πολύ πιο ήπιες.
Χρόνια τώρα αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τόσος πλούτος στην ψωροκώσταινα χωρίς να παράγουμε τίποτε και παράλληλα να εισάγουμε τα πάντα. Απάντηση δεν μπόρεσα ποτέ να δώσω, και κόντεψα στο τέλος να πιστέψω αυτό που έλεγαν όλοι: ''Ρε δεν παθαίνει τίποτε η Ελλάδα, πάντα βρίσκουμε τρόπο να ξελασπώνουμε'' ή το άλλο: ''Μη μασάς ρε μαλάκα, υπάρχουν πολλά λεφτά αλλά μας δουλεύουν για να μας τα παίρνουν!!!''
Ή σύγχυση ήταν πλέον πλήρης όταν έβλεπα όλες τις απαιτήσεις για αυξήσεις μισθολογικές να ικανοποιούνται με σχετική άνεση από τους ξεφτίλες τους Εθνοπατέρες. Αρκούσε μια μικρή απεργία, ή ένας αποκλεισμός δρόμων από οποιονδήποτε για να ικανοποιηθεί και το πιο αλλόκοτο αίτημα, όπως η απαίτηση κάποιων να μην πληρώνουν ουσιαστικά φόρο.
Παρ' όλα αυτά έβλεπα σαν σε κακό όνειρο, σαν σε εφιάλτη, τα σκατά να έρχονται από παντού και να κατακλύζουν τα πάντα, και μαζί με τα σκατά και διάφοροι φελλοί που έχουν το ίδιο ειδικό βάρος με τα σκατά και επιπλέουν με την ίδια ευκολία, και πάνω να έχουν τις φατσούλες των αχρείων Εθνοπατέρων, των διεφθαρμένων και παντελώς ανικάνων, μαζί με αυτές των εντεταλμένων και χρυσοπληρωμένων δημοσιογράφων και των υπολοίπων παρατρεχάμενων τους.
Σκατά και φελλοί όλα μαζί μέσα σε θολό και βρώμικο νερό να έρχονται από παντού και η στάθμη συνεχώς να ανεβαίνει αλλά κανείς να μην ανησυχεί. Αντιθέτως όλοι να είναι χαρούμενοι και εφησυχασμένοι σαν σε βαθύ λήθαργο, σαν μαστουρωμένοι ένα πράγμα.
Στο αγωνιώδες ερώτημα: Τι γίνεται ρε παιδιά, θα μας πνίξουν τα σκατά? η απάντηση από τους Εθνοπατέρες της πλάκας ήταν: Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, και αυτά που βλέπεις δεν είναι σκατά, είναι ρόδα μυρωμένα!!!
Η σκατοπλημμύρα όμως συνεχίζονταν με αμείωτο ρυθμό, και γρήγορα έφτασε το σκατό μέχρι τον λαιμό.
Τώρα πνιγόμαστε μέσα στα σκατά και δεν φαίνεται κανείς να είναι διατεθειμένος να προσπαθήσει να μας σώσει, να μας ρίξει ένα σωσίβιο. Αντιθέτως μάλλον το απολαμβάνουν που μας βλέπουν να πνιγόμαστε, και μας ρωτάνε κιόλας: Καλά ρε μαλάκες, τόσα χρόνια δεν τα βλέπατε τα σκατά που έρχονταν και αργά ή γρήγορα θα σας έπνιγαν?
Τελικά όμως οι κουτόφραγκοι, που απ' ότι φαίνεται δεν είναι και τόσο κουτόφραγκοι, δεν θα μας αφήσουν να πνιγούμε ακόμα! Θα μας δώσουν ένα καλάμι, με το αζημίωτο φυσικά, να παίρνουμε ανάσα ίσα-ίσα για να ζούμε, αλλά παράλληλα θα μας αφήσουν χωμένους μέσα στα σκατά για πάντα.
Ελληναράδες πάντα φυσικά, κατά το Αληταράδες όπως λέει και ο Σαράντος Καργάκος, αλλά βουτηγμένοι μέσα στα σκατά...