Όταν ο Λαζόπουλος υμνεί τον Τσίπρα και η ελπίδα γίνεται εμετός

Απο την Πωλιν Κοκλα

http://www.lifo.gr/team/apopseis/60503

Ζώντας μια προεκλογική περίοδο που μοιάζει νόθο τέκνο της αριστερής ψευδολογίας και του lifestyle κωλοπαιδισμού

Το τι είναι ο Λαζόπουλος, το γνωρίζετε. Δεν χρειάζεται ούτε αντέχει κριτική ανάλυση. Είναι αυτό το σιχαντερό ψέμα που ορίζει τη μοντέρνα Ελλάδα. Από κολλητός της Μιμης, στα κωλάδικα γιωτ, και τέλος τηλευαγγελιστής του Τσίπρα. «Φιλοδωρήθηκε» από τον πνευματικό του σύντροφο Κοντομηνά και με ένα σάϊτ. Ανάλογης αισθητικής με τη ζωή του όλη.

Εκεί φιλοξενήθηκε χθες και το εξής επικό κείμενο, μετά την ομιλία του Τσίπρα, που θα έπρεπε να διδάσκεται στις σχολές δημοσιογραφίας ως ο ορισμός του συναισθηματικού εμετού.

Οταν η ελπίδα γίνεται δάκρυ…

Εμφανώς συγκινημένος ήταν ο Αλέξης Τσίπρας όταν, μετά το τέλος της ομιλίας στο Σύνταγμα, ανέβηκαν μαζί του στο πόντιουμ ο γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας Πιέρ Λοράν, ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Die Linke Γκρέγκορ Γκίζι, ο επικεφαλής των Podemos Πάμπλο Ιγκλέσιας και η αντιπρόεδρος των Οικολόγων Πρασίνων και υποψήφια για την προεδρία της Κομισιόν το 2014, Σκα Κέλερ.

Σε ένα από τα σπάνια πλάνα της ΕΡΤ, η οποία κάλυπτε την κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ, ο φακός της κάμερας «έπιασε» τον κ. Τσίπρα έτοιμο σχεδόν να βουρκώσει και αμέσως μετά ένα κοριτσάκι περίπου δέκα χρονών στους ώμους του πατέρα του, στις μπροστινές θέσεις, το οποίο ήδη έκλαιγε, υπό τους ήχους του «Bella Ciao». Να ήταν άραγε, η βουή και η πολυκοσμία; Να ήταν το κλάμα των ανεκπλήρωτων προσδοκιών; Άραγε, να ήταν όλες οι ελπίδες μαζί, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού;

Τι λε ρε παιδί μου! Τι ποιητικό πάθος! Τι μεγαλείο ψυχής! Βοούν οι θυρίδες στην Ελβετία, οργούν οι βίζιτες στα γιότ!

"Να ήταν άραγε, η βουή και η πολυκοσμία;"  

Τι να σου πώ η έρμη! Να, εγώ το μισθό μου ήρθα να πάρω, επαναλαμβάνοντας τα ξαναζεσταμένα κλισέ της μεταπολίτευσης, τα ίδια κόλπα του εξωνημένου παλιάτσου, την “αριστερή ευαισθησία” που έγινε παντιέρα στο πορνικό μου λογιστήριο. Εγώ, να βολευτώ θέλω, όπως οι άλλοι, όπως οι προηγούμενοι, σκατά εκείνοι, σκατά κι εγώ -γιατί εγώ να είναι μια ζωή του σκοινιού και του παλουκιού; οοοοόχι, θέλω κι εγώ να εκραγώ από εξουσία, να έχω λεφτά, να κάνω σκάνδαλα, να λέω και να ξελέω, να κοροϊδέυω και να εξαπατώ, να γίνω ο πρώτος αριστερός που μεγάλωσε διαβάζοντας ΚΛΙΚ, ένας αριστερός Κωστόπουλος που όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει -κι άν τα γεροντάκια λίγο σφιχτούνε στην ουρά, έλα μωρέ πώς κάνεις έτσι; Γεροντάκια είναι, όλο γκρινιάζουν, τα ξέρεις τώρα, κι ο Φλαμπουράρης κι ο Κατρούγκαλος, σιγά μωρέ, τι έγινε; τους είδαμε και τους άλλους, είδαμε και το κόμμα του Βαγγέλα, όλοι οι ίδιοι είναι, τουλάχιστον εγώ είμαι φρεσκαδούρα στην απάτη, γράφω ωραία στο γυαλί- τι θέλεις; ωραίο σώμα ή να κρατάω το λόγο μου; όχι, πες την αλήθεια! Δεν προτιμάς να ερεθίζεσαι μαζί μου, κι ας σε βασανίζω λίγο, κι ας σε εξαπατώ, κι ας ξέρεις ότι είμαι μια απ΄τα ίδια -ένα κωλόπαιδο κανονικό, ένας ανετούα βγαλμένος από τη νόθα, τερατώδη κρυπτογαμία μιας αριστεράς ψευτρούλας και του βαμπιρικού lifestyle του “πετυχαίνω πάση θυσία, μαλάκες Έλληνες!”;

Πες την αλήθεια! Δεν προτιμάς να ερεθίζεσαι μαζί μου, κι ας σε βασανίζω λίγο, κι ας σε εξαπατώ, κι ας ξέρεις ότι είμαι μια απ΄τα ίδια -ένα κωλόπαιδο κανονικό, ένας ανετούα βγαλμένος από τη νόθα, τερατώδη κρυπτογαμία μιας αριστεράς ψευτρούλας και του βαμπιρικού lifestyle του "πετυχαίνω πάση θυσία, μαλάκες Έλληνες!

Ναι, καλε μου Λάκη. Ο Τσίπρας με γεμίζει ελπίδα. Άγρια ελπίδα. Επαναστατική. Όπως γεμίζει και εσένα. Όπως γέμιζε και τον Παύλο Χαϊκάλη. Το ξέρω ότι τις νύχτες κλαις στο προσκεφάλι σου για την Αριστερά. Για το δίκιο. Για τους πρόσφυγες. Για την κοινωνική αδικία. Οταν γέρνεις στον ώμο του Κοντομηνά, στη Νέα Υόρκη που πηγαίνετε μαζί, ξέρω ότι λέτε γλυκόλογα για την ειρήνη των λαών και την λεβέντικη ρήξη και τη δραχμή. Ιδίως για την τελευταία, που σας συμφέρει κιόλας. Ίσως μιλάτε και για δολλάρια και για ράβδους χρυσού -δεν ξέρω σε τι σκατά νόμισμα πληρώνεστε.

Ξέρω όμως, ότι εσείς που δεν ανήκετε στον παλιό κόσμο, στην γερασμένη διεφθαρμένη Ελλάδα που πολεμά ο ΣΥΡΙΖΑ, ξέρω ότι εσείς, που δεν ανήκετε στα media της διαπλοκής και κάνετε ανένδοτο για τη φτωχολογιά -ξέρω ότι εσείς θα κρατήσετε πάλι τη φλόγα της ψυχούλας σας αναμμένη, να μας φωτίσετε κι εμάς, τα μορμολύκεια.  Από το ευγενικά, ολόλευκα κανάλια σας, τα ασπροντυμένα media σας, την ακατούρητη ποδιά σας, την λυρική σαλιάρα σας θα αναπεμφθεί ο νέος θούριος. Ίτε παίδες και παίδαροι. Εάλω η πόλις!

Ποτέ μου δεν σας σιχάθηκα, ποτέ μου δεν σας αρνήθηκα. Δεν με ένοιαξε που το περίφημο ηθικό σας πλεονέκτημα ήταν να ζυγιστείτε στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή της επαράτου δεξιάς -άξιος ο μισθός σας. Ποτέ δεν συμμερίστηκα ότι θα καταγραφείτε ιστορικά στους ανθρώπους με ταλέντο που δέχτηκαν για τα λεφτά και το παιχνίδι της αγοράς να συρρικνωθείτε σε επικολυρικά μυρμήγκια.